Od „polityki kulturalnej” do „teologii kultury” - przykład Papieskiego Instytutu Studiów Kościelnych w Rzymie

W artykule zaprezentowano genezę i działalność Papieskiego Instytutu Studiów Kościelnych jako przykład podejścia Kościoła do dóbr kultury. Widziane jako narzędzie ewangelizacji i przestrzeń dialogu są one od dawna przedmiotem troski Kościoła, która w ostatnich dziesięcioleciach ubiegłego wieku przybrała również wymiar instytucjonalny na poziome centralnym (watykańskie dykasteria i rzymskie programy formacyjne) oraz lokalnym (inicjatywa kard. Stefana Wyszyńskiego i o. Eugeniusza Reczka SJ). Źródeł tych konkretnych działań upatrywać należy w zakorzenionym w Biblii chrześcijańskim podejściu do pamięci i historii, która postrzegana głębiej oznacza dla Kościoła bardziej „teologię” niż „politykę” kultury.

The article presents the genesis and activity of the The Pontifical Institute of Ecclesiastical Studies as an example of the Catholic Church’s approach to cultural heritage. They are seen as a tool of evangelization and a space for dialogue, and have long been the Church’s concern, which in the last decades of the last century also took on an institutional dimension at the central (Vatican dicasteries and Roman formation programmes) and local levels (initiative of Cardinal Stefan Wyszynski and Fr. Eugeniusz Reczek, SJ). The sources of these concrete actions may be found in the Christian approach to memory and history, which is rooted in the Bible. For the Church, history has a deeper meaning, it is perceived as ‘theology’ rather than ‘politics’ of culture.