Joseph Ratzingers conception of Christological meditation as the heart of faith and theology

This article is an attempt on an apologia for christological meditation, due to which according to Joseph Ratzinger “classical formulas of the Council of Chalcedon appear in the right context”. Also, reflection towards Christology as an interpretation of Jesus’ prayer, the bond between the Father and the Son, which in the Paschal Mystery becomes the core of the faith of the Christian Church will be proposed. An attempt to explore the problem of modern understanding of the unity of historicity and divinity of Jesus as well as to try to find an answer to a question of the character of the christological conundrum celebrated during the Eucharist will be made.

Panorama teologii po Soborze Watykańskim II uległa zasadniczym zmianom, które poza treścią sporów i dociekań prowadzonych przez teologów przede wszystkim objęły jej strukturę. W zakresie chrystologii odeszło się od prób podjęcia nowego wykładu objaśniającego tajemnicę unii hipostatycznej oraz innych wiadomości o Chrystusie na rzecz kontrowersyjnych dociekań dotyczących stosunku świadectwa biblijnego do historycznej osoby Jezusa. Odwrócono zatem kierunek właściwy teologii – prawdy o Chrystusie poszukuje się poza Objawieniem. W artykule została dokonana próba apologii medytacji chrystologicznej, dzięki której, według Josepha Ratzingera, „klasyczne formuły Soboru w Chalcedonie występują we właściwym kontekście”. Płaszczyzną refleksji będzie również chrystologia jako interpretacja modlitwy Jezusa, więzi Syna z Ojcem, która w Misterium Paschalnym staje się centrum wiary Kościoła. Podjęta została próba zbadania problemu współczesnego rozumienia jedności Jezusa historii i Chrystusa wiary oraz odpowiedzi na pytanie o charakter tajemnicy chrystologicznej celebrowanej w liturgii.