L’unità della ragione e dell’amore nella conoscenza di Dio. Verso una teologia contemplativa e sapienziale

Today we are dealing with the phenomenon of defining knowledge as a form of acquaintance, which consists in reaching the maximum amount of knowledge and information about things, events, phenomena or people. This set of provable, verifiable indications would constitute, in the broad sense of the word, a definition of knowledge, limited however at this point only to the intellectual and theoretical plane. When it comes to theological knowledge that concerns God, knowledge requires first of all a personal encounter and a living interpersonal relationship implying reason, freedom, feelings, mutual dialogue, etc. Knowledge proper to the human world means, as Pope Benedict XVI said, adopting the concept of “extended reason”, enriched by experience and the whole of the human being. It is not limited to pure theoretical knowledge, but involves the whole person and defines their relationship with “the You” whom they meet.

Dziś mamy do czynienia ze zjawiskiem definiowania wiedzy jako formy znajomości, która polega na dotarciu do maksymalnej ilości wiadomości i informacji o rzeczach, wydarzeniach, zjawiskach lub ludziach. Ten zestaw możliwych do udowodnienia, sprawdzenia i zweryfikowania wskazań stanowiłby, w szerokim tego słowa znaczeniu, definicję wiedzy, ograniczoną w tym miejscu tylko do płaszczyzny intelektualnej i teoretycznej. Jeśli chodzi o wiedzę teologiczną, która dotyczy Boga, poznanie wymaga przede wszystkim osobowego spotkania oraz żywej interpersonalnej relacji implikującej rozum, wolność, uczucia, wzajemny dialog itd. Wiedza właściwa dla świata ludzi oznacza, jak powiedział papież Benedykt XVI, przyjęcie koncepcji „rozszerzonego rozumu”, wzbogaconego doświadczeniem i całością istoty ludzkiej. Nie ogranicza się do czystej wiedzy teoretycznej, ale obejmuje całą osobę i określa jej związek z Tym, którego poznaje.