Delegowanie członka rady nadzorczej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością do pełnienia funkcji w zarządzie

Dotychczas nie zostało jednoznacznie przesądzone, czy w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością jest dopuszczalne delegowanie członka rady nadzorczej do czasowego wykonywania funkcji członka zarządu. Praktyka wskazuje na taką możliwość, w doktrynie zaś wyrażane są różne poglądy w tej materii. Celem pracy uczyniono analizę przedmiotowego zagadnienia. Zwrócono uwagę na zasadę wolności umów na gruncie prawa spółek oraz różnice występujące w regulacji spółek osobowych i kapitałowych, w tym w sposobie powoływania zarządu. Omówiono konsekwencje oceny delegowania wobec braku wyraźnej regulacji, jak i braku odesłania do stosowania per analogiam art. 383 k.s.h. Wskazano na wiele wątpliwości, jakie wywołuje delegowanie (w przypadku aprobaty tezy o jego dopuszczalności), w szczególności status osoby delegowanej (kwestia dalszego trwania stosunku prawnego w radzie nadzorczej). W pracy zastosowano metodę dogmatyczną. W konkluzji stwierdzono, że delegowanie członka rady nadzorczej w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością de lege lata nie jest dopuszczalne. Jest jednak pożądane, wobec czego powinno zostać uregulowane na wzór art. 383 § 1 k.s.h.

So far, it has not been decided whether a limited liability company may delegate a member of the supervisory board to temporarily perform the duties of a member of the management board. Practice is in favour of this possibility, while the doctrine expresses diverse views. The purpose of this paper is to analyze the subject matter in question. The principle of freedom of contract under company law and differences in the regulation of partnerships and capital companies, including the method of appointing the management board, are pointed out. It discusses the consequences of the assessment of delegation in the absence of explicit regulation, as well as the absence of a referral to use Article 383 of the Commercial Companies Code analogically. It demonstrates a number of doubts which are caused by delegation (when the thesis about its admissibility is approved), in particular the status of the delegate (the question of the continued existence of a legal relationship in the supervisory board). The paper employs the dogmatic method. The conclusion is that delegating a member of the supervisory board in a limited liability company de lege lata is not acceptable. However, it is desirable, which is why it should have a regulation modelled on Article 383 § 1 CCC.