Solidarność i komunikacja bliskości przejawem miłości seniora

Artykuł porusza zagadnienie solidarności z seniorami i komunikacji z nimi. Te dwie płaszczyzny wyrażają chrześcijańskie świadectwo miłości wobec nich. Dlatego w tak zarysowanej perspektywie autor przedstawia problem miłości, która nie jest nakazem, lecz darem, a także problemy odpowiedzialności za seniora, komunikacji bliskości, komunikacji cierpienia, komunikacji nadziei i modlitwy jako komunikacji z Bogiem. Dlatego solidarność i komunikacja bliskości wyrabiają świadomość odpowiedzialności, dzięki której możliwa jest codzienna afirmacja seniora. Dodatkowo komunikacja bliskości przejawia się w empatii, która jest zdolnością odczuwania emocji i uczuć innych ludzi. W artykule autor zauważa, iż solidarność w cierpieniu jest czymś głębiej osadzonym w człowieczeństwie niż choroba. Budzi współczucie i szacunek, ale wyzwala również onieśmielenie. Dlatego istnieje konieczność współuczestnictwa serca, które pomaga przezwyciężyć onieśmielenie i wyzwolić głęboki imperatyw wiary. Chodzi więc o solidarność i umiejętność komunikacji bliskości.