Posłuszeństwo Chrystusa w pismach Hansa Ursa von Balthasara

Jedną z zasług współczesnej teologii jest dowartościowanie w chrystologii znaczenia historii ziemskiego Jezusa. Znaczący wpływ ma w tej dziedzinie chrystologia posłuszeństwa wielkiego teologa XX wieku Hansa Ursa von Balthasara. Autor ten próbuje opisać posłuszeństwo Chrystusa za pomocą nierozerwalnie ze sobą związanych terminów: roszczenie – ubóstwo – wywłaszczenie – krzyż posłuszeństwa. Ujawniający się w roszczeniu Jezusa boski autorytet, a tym samym przynależna Mu jako Synowi Bożemu pełnia władzy (p. 1), wyraża się poprzez niemoc Jego ubóstwa (p. 2) aż po opuszczenie, a więc wywłaszczenie, równoznaczne z powierzeniem całej egzystencji z bezgraniczną uległością do dyspozycji Ojcu, by On sam nadał jej ostateczną formę (p. 3), wyrażające się ostatecznie w posłuszeństwie aż do śmierci na krzyżu (p. 4). Chrystus, który przebył aż do końca drogę posłuszeństwa, zostaje wskrzeszony z martwych i wywyższony przez Ojca.

An undeniable merit of contemporary theology is the Christological appreciation of the significance of Jesus’ earthly history. Of particular importance appears the Christology of obedience in the thought of Hans Urs von Balthasar, one of the greatest theologians of the 20th century. H.U. von Balthasar attempts to portray Christ’s obedience by means of inextricably interconnected terms: claim – poverty – expropriation – obedience of the cross. The divine authority is manifest in Jesus’ claim. This, coupled with the Son of God’s fullness of power (p. 1) is revealed in the powerlessness of Jesus’ poverty (p. 2) including the abandonment (i.e. expropriation), synonymous with His whole existence as the one unconditionally entrusted to the Father. It is the Father who imparts to the aforementioned existence its ultimate form (p. 3), which is demonstrated by Christ’s obedience unto death on the cross (p. 4). Christ, who followed the path of obedience till the very end, is resurrected from the dead and elevated by the Father.