Effect of different sulfur doses and forms on changes in the mineral nitrogen content of soil

Nitrogen, in particular nitrate nitrogen, is a mobile nutrient that can be readily dispersed in soil, thus causing environmental pollution. Sulfur may have a beneficial effect on nitrogen transformations in soil and in plants. The objective of this study was to determine the effect of sulfur fertilization on the dynamics of changes in mineral nitrogen (N-NH4 + and N-NO3 –) content of soil samples collected each year in the spring and fall at a depth of 0-40 and 40-80 cm. A three-year field experiment was conducted in Byszwałd near Lubawa. The soil had acidic reaction (pH1 mol KCl dm–3 of 5.30) and contained the following concentrations of mineral nutrients: mineral nitrogen – 24.0, sulfate sulfur – 4.10, available phosphorus – 34.5, available potassium – 110.0 mg kg–1 soil. The experiment was carried out in a randomized block design and comprised eight fertilization treatments in four replications. Three sulfate sulfur (S-SO4 2–) and elementary sulfur (S-S0) fertilization levels were applied: 40, 80 and 120 kg ha–1. The content of nitrate nitrogen (V) and ammonia nitrogen (III) was determined in soil samples by the colorimetric method using phenoldisulfonic acid and Nessler’s reagent, respectively. In most cases, increasing sulfur doses caused an increase in the N-NH4 + content of soil samples collected at a depth of 0-40 cm. The N-NH4 + content of the 40-80 cm soil layer varied. NPK+S fertilization, in particular the application of a single S-SO4 2– dose, contributed to an increase in N-NO3 – concentrations in both sampled soil horizons in the majority of treatments, compared with the NPK treatment.

Azot, szczególnie forma azotanowa, należy do grupy tzw. pierwiastków mobilnych w glebie, może szybko rozpraszać się w naturalnym środowisku powodując jego zanieczyszczenie. Siarka może korzystnie wpływać na przemiany azotu w glebie i roślinie. Celem doświadczenia była ocena wpływu nawożenia siarką na dynamikę mineralnych form azotu (N-NH4 +, N-NO3 –) w glebie, z poziomu 0-40 i 40-80 cm, pobieranej wiosną i jesienią w każdym roku. Badania przeprowadzono w 3-letnim doświadczeniu polowym w Byszwałdzie, w pobliżu Lubawy. Gleba wyjściowa miała odczyn kwaśny (pH1 mol KCl dm–3 wynosiło 5,30), a zawartość składników mineralnych wynosiła: azot mineralny 24,0, siarka siarczanowa 4,10, przyswajalny fosfor 34,5 i potas 110,0 mg kg–1 gleby. Doświadczenie stałe założone metodą losowanych bloków obejmowało 8 obiektów nawozowych w 4 powtórzeniach. Zastosowano 3 poziomy nawożenia siarką: 40, 80 i 120 kg ha–1 w formie siarczanowej (S-SO4 2–) i elementarnej (S-S0). W przygotowanych próbkach glebowych oznaczono azot azotanowy (V) metodą kolorymetryczną z użyciem kwasu fenolodisulfonowego; azot amonowy (III) metodą kolorymetryczną z zastosowaniem odczynnika Nesslera. W poziomie gleby 0-40 cm wzrastające dawki siarki spowodowały na ogół zwiększenie zawartości N-NH4 +. W warstwie 40-80 cm zmiany zawartości N-NH4 + w glebie nie podlegały określonym prawidłowościom. W większości obiektów nawożenie NPK + S, szczególnie pojedynczą dawką S-SO4 2–, przyczyniło się do zwiększenia zawartości N-NO3 w obydwu warstwach gleby w porównaniu z obiektem NPK.