Polioptymalizacja niezawodnościowa przekryć strukturalnych z zastosowaniem metod ewolucyjnych

W pracy przedstawiono algorytm dyskretnej dwuetapowej polioptymalizacji przekryć strukturalnych. Podczas analizy uwzględniono trzy kryteria: minimum masy, maksimum niezawodności i maksimum sztywności. W celu uproszczenia problemu zastosowano technikę dekompozycji. Rozwiązanie preferowane etapu pierwszego poszukiwane jest w postaci wektora zmiennych decyzyjnych opisującego optymalny układ stref sztywności. W celu wyznaczenia rozwiązania etapu drugiego zastosowano algorytm genetyczny z dziesiętnym kodowaniem zmiennych. Ponieważ otrzymywane rozwiązania spełniają wszystkie wymagania zawarte w odpowiednich normach projektowych, mogą one znaleźć zastosowanie przy analizie rzeczywistych zagadnień projektowych.

The paper presents problem of discrete two-stage multicriteria optimization of two-layer regular orthogonal spatial trusses. Three criteria of evaluation are taken into account, namely: minimum of weight, maximum of reliability and maximum of stiffness of the structure. To simplify the problem, decomposition techniques are applied. The preferred solution as a vector of optimal decision variables describing stiffness zones-layout in the structure is searched for. In order to solve the problem a decimal-coded genetic algorithm is used. Since all requirements contained in adequate design codes are satisfied by solutions obtained by the use of the algorithm, it may find a practical application in solving real design problems.