Acid Rider. Idea „komunizmu kwasowego” Marka Fishera a doświadczenie zewnętrzności

Acid communism pozostaje intrygującym wstępem Marka Fishera do planowanej przezeń historycznej rekonstrukcji radykalnych projektów politycznych wyrosłych na gruncie kultury psychodelicznej. Idea ta nie narodziła się w próżni, lecz stanowi konsekwencję jego poszukiwań teoretycznych. Artykuł próbuje osadzić koncepcję „komunizmu kwasowego” w szerszym kontekście, skupiając się na refleksji poświęconej doświadczeniu psychodelicznemu jako kontakcie z Zewnętrzem. Twierdzę, że istnieje zbieżność między koncepcją komunizmu kwasowego a zagadnieniami poruszanym przez Fishera w książce The Weird And The Eerie, gdzie analizuje potencjalnie transformujący szok zetknięcia z tym, co radykalnie Inne. Omówię przy tym krótko dwa fenomeny muzyczno-kulturowe, które zaistniały już po epoce psychodelii lat sześćdziesiątych. Posłużą one za egzemplifikacje trybów weird oraz eerie, obietnic przyszłości pokapitalistycznej, które nie znalazły politycznej reprezentacji i osunęły się na poziom widma niezrealizowanej przyszłości modernizmu. W końcowej części artykułu spróbuje pokazać jak zagadnienie komunizmu kwasowego wiąże się z kwestią pragnienia postkapitalistycznego oraz z Fisherowską wersją futuro-akceleracjonizmu.

Acid Communism remains an intriguing but regrettably unfinished introductory sketch to the Mark Fisher’s unwritten historical reconstruction of those radical political projects which grew up out of the psychedelic culture. This compelling idea is a consequence of Fisher’s prior theoretical endeavours. The article attempts to embed his idea of “acid communism” in a broader context, focusing on Fisher’s reflection on psychedelic experience, defined as a form of contact with the Outside. I argue that there is a striking convergence between the conception of “acid communism” and matters discussed by Fisher in his last book, The Weird and the Eerie, where he analyzed potentially transformative shock of an encounter with radical Otherness. For that reason I will address briefly two musical and cultural phenomena which came into being after the psychedelic era and use them as exemplifications of the “weird” and “eerie” modes of experience, unfulfilled promises of post-capitalist future, which did not find political representation and sank to the level of unrealized and “haunted” future of modernism. In the concluding part of my article I would show how the idea of “acid communism” is tied to the question regarding the so called post-capitalist desire and to the Fisher’s idiosyncratic version of futurist-accelerationism.