Imago mortis. Holenderskie pośmiertne portrety dziecięce z XVI–XIX wieku

W artykule przedstawiono i omówiono zjawisko portretowania zmarłych dzieci w sztuce holenderskiej (malarstwo i rysunek) od XVI do XIX wieku (łącznie 75 przykładów). Wyodrębniono i przeanalizowano rozmaite typy ikonograficzne w ramach omawianego gatunku. Zjawisko to, niemające precedensu w Europie, starano się wyjaśnić i ująć w szerokim kontekście, obejmującym np. czynniki kulturowe i społeczne, stosunek siedemnastowiecznych Holenderek i Holendrów do dzieci, piśmiennictwo, zwyczaje i wartości rodzinne.

A given paper presents and discusses the Dutch phenomenon of portraying dead children from the 16th to 19th century in painting and drawing (75 representations altogether).  Various iconographical variations in this genre have been specified and analysed. An attempt has been made to explain this quite an unprecedented in Europe practice by relating it to a wide context, like e.g. cultural and social factors, the attitude of the 17th century Dutchwomen and Dutchmen towards children, writings, social habits and family values.