Effect of fertilisation technique on some indices of nutritional value of spring triticale grain

Triticale is a cereal which may compete with other species of crop plants in terms of the nutritional value. This grain crop enjoys an increasing popularity among farmers as well as food and animal feed manufacturers, hence there is a growing interest in foliar fertilisation with micronutrients in order to ensure fast and effective nutrition. This study discusses the effect of soil fertilisation or soil and foliar fertilisation with nitrogen (with or without multi-component fertilisers) on the content of macronutrients (nitrogen, phosphorus, potassium, magnesium and calcium), total protein and protein fractions in the grain of spring triticale of the Andrus cultivar grown in north-eastern Poland. The fertilisation of cv. Andrus spring triticale involved a pre-sowing application of ammonium nitrate, an application of 46% urea in the period of tillering, (with and without the fertiliser Azofoska) and an application of ammonium nitrate as well as a soil and the foliar application of urea (10% solution, with and without an addition of Ekolist Z) in the period of stem shooting. Differentiation of the experimental results on the content of the analysed macronutrients as well as the protein composition was caused by differences of habitat conditions in the two experimental seasons. Higher nitrogen doses applied as a split urea dose resulted in a higher concentration of phosphorus, calcium and magnesium in grain from cv. Andrus spring triticale. The dose of 120 kg N ha-1 in ammonia nitrate and urea applied to soil or as foliar spray resulted in an increase of total protein. The accumulation of glutenins in triticale grain usually increased in response to the higher dose of nitrogen (120 kg ha-1) applied both with and without the multi-component fertilisers. The foliar supplementation with urea and micronutrients in multi-component fertilisers contributed to a reduced accumulation of alpha/beta-type gliadins, regardless of the nitrogen dose.

Pszenżyto uznawane jest za zboże, które może konkurować pod względem wartości odżywczej z innymi gatunkami zbóż i cieszy się coraz większym zainteresowaniem rolników, przetwórców żywności i paszy. Obserwuje się wzrost zainteresowania nawożeniem dolistnym mikroelementami, które zapewnia efektywne i szybkie dostarczenie potrzebnych składników pokarmowych. W pracy omówiono wpływ nawożenia azotem doglebowo lub doglebowo i dolistnie, bez i z udziałem nawozów wieloskładnikowych, na zawartość makroskładników (azotu, fosforu, potasu, magnezu, wapnia), białka ogółem i frakcji białka w ziarnie pszenżyta jarego odmiany Andrus uprawianego w warunkach północno-wschodniej Polski. W nawożeniu pszenżyta jarego odmiany Andrus zastosowano przedsiewnie saletrę amonową oraz w okresie krzewienia mocznik 46% bez azofoski lub z azofoską, a w okresie strzelania w źdźbło saletrę amonową, mocznik doglebowo i dolistnie (roztwór 10%) bez dodatku lub z dodatkiem ekolistu Z. Na zróżnicowanie wyników badań, zarówno zawartości makroelementów, jak i białka, w dużym stopniu wpłynęły warunki siedliskowe w latach realizowanego doświadczenia. Wyższy poziom nawożenia azotem z zastosowaniem części dawki mocznika w formie oprysku wpłynął na większą zawartość fosforu, wapnia i magnezu w ziarnie pszenżyta jarego odmiany Andrus. Dawka 120 kg ha-1 N w formie saletry amonowej i mocznika wprowadzona doglebowo i dolistnie wpłynęła na zwiększenie zawartości białka ogółem. Pod wpływem większych dawek azotu (120 kg ha-1) zastosowanych bez dodatku i z dodatkiem nawozów wieloskładnikowych zwiększało się przeważnie nagromadzenie glutenin w ziarnie pszenżyta. Dolistne dokarmianie mocznikiem oraz mikroelementami w nawozach wieloskładnikowych, niezależnie od dawki azotu, przyczyniło się do zmniejszenia nagromadzenia gliadyn a i b.