Influence of liming and mineral fertilization on the copper content in grain of spring barley (Hordeum vulgare L.) and winter wheat (Triticum aestivum L.) cultivated on loessial soil

The paper presents research on the copper content in grain of winter wheat and spring barley cultivated in 1986-2001, on grey-brown podzolic soils developed from loess (static fertilization experiment) underlying a field located in the Rzeszów Foothills (SE Poland). The experiment was set up by the random sub-block method, on a field under a static fertilization trial composed of a four-year crop rotation system and the NPK Mg or NPK Mg Ca fertilization system. The first variable was liming (A) and the second one consisted of different mineral fertilization variants (B). The basic level of fertilization (N1P1K1) was 80 kg N ha-1, 100 kg P2O5 ha-1 and 120 kg K2O ha-1 under spring barley and 90 kg N ha-1, 80 kg P2O5 ha-1, 100 kg K2O ha-1 under winter wheat. The crop rotation was the following: in 1986-1989 – potatoes, spring barley, fodder cabbage, winter wheat; in 1990-1993, 1994-1997, 1997-2001 – potatoes, spring barley, fodder sunflower, winter wheat. Mineral fertilization included NPK fertilization with constant Mg fertilization, and differentiated NPK fertilization with constant Mg and Ca (liming) fertilization. Liming was performed in 1985, 1989, 1993 and in 1997 (4 t ha-1 CaO). The experiment included 14 fertilization variants with 4 replications. The copper content in plants was determined by FAAS after mineralization of plant samples in a mixture of HNO3:HClO4:H2SO4 in the 20:5:1 ratio. Liming decreased the copper content in spring barley grain but had no statistically significant effect on the copper content in winter wheat grain. Mineral fertilization did influence the copper content winter wheat grain, but decreased it grain obtained from the plot with lower P fertilization together with NK fertilizer. However the interaction (liming x NPK fertilization) did not influence the copper content in cereal grain.

Badano zawartość miedzi w ziarnie pszenicy ozimej i jęczmienia jarego uprawianych w latach 1986-2001 na glebie płowej wytworzonej z lessu, położonej na Podgórzu Rzeszowskim (południowo- wschodnia Polska). Rośliny uprawiano na stałym polu nawozowym w 4-letnim zmianowaniu z zastosowaniem nawożenia mineralnego NPK Mg i NPK Mg i Ca. Doświadczenie założono metodą bloków losowanych z podblokami. Pierwszym czynnikiem było wapnowanie (A), drugim – niezależnie od wapnowania zróżnicowane nawożenie mineralne (B). Nawożenie mineralne NPK stosowano na tle stałego nawożenia Mg oraz Mg i Ca (wapnowanie). Podstawowy poziom nawożenia (N1P1K1) jęczmienia jarego wynosił: 80 kg N ha-1, 100 kg P2O5 ha-1 i 120 kg K2O ha-1, natomiast pszenicy ozimej: 90 kg N ha-1, 80 kg P2O5 ha-1 i 100 kg K2O ha-1. Doświadczenie obejmowało 4 zmianowania: w latach 1986-1989 – ziemniaki, jęczmień jary, kapustę pastewną, pszenicę ozimą, a w latach 1990-1993, 1994-1997, 1997-2001 – ziemniaki, jęczmień jary, słonecznik pastewny, pszenicę ozimą. Wapnowanie zastosowano w latach: 1985, 1989, 1993 (4 t ha-1 CaO). Doświadczenie obejmowało 14 obiektów nawozowych w 4 powtórzeniach. Zawartość miedzi w roślinach oznaczono metodą FAAS, po mineralizacji próbek roślin w mieszaninie HNO3: HClO4:H2SO4, w proporcji 20:5:1. Wapnowanie wpłynęło na zmniejszenie zawartości miedzi w ziarnie jęczmienia jarego, nie wpłynęło w sposób statystycznie istotny na zawartość miedzi w ziarnie pszenicy ozimej. Nawożenie mineralne wpłynęło na zawartość miedzi w ziarnie pszenicy ozimej, obniżając zawartość Cu w ziarnie po zastosowaniu zwiększonego nawożenia P na tle stałego nawożenia NK. Zaobserwowano, że interakcja wapnowania i nawożenia mineralnego nie wpływała na zawartość miedzi w ziarnie zbóż.