Effect of bioelements (N, K, Mg) and long-term storage of potato tubers on quantitative and qualitative losses. Part I. Natural losses

Storage is one of the most important and, at the same time, most difficult stages in potato production and potato economy. During long-term storage, potato tubers are affected by processes leading to quantitative changes. The present three-year field experiment (2003-2005) investigated the effect of varied mineral fertilization (N, K and Mg against the fixed P dose) and storage (3 and 6 months) on the occurrence of quantitative potato tuber losses. The research involved mid-early cultivars: Bila and Triada. The samples were stored in a storage chamber for 3 and 6 months (temperature +4oC, relative humidity 95%). The present research shows that natural losses were affected by all the experimental factors. The K and Mg fertilizer doses significantly decreased the amount of fresh weight losses as compared with the control; as for potassium, the most favourable in that respect was the dose of 160 kg K2O ha–1, and for magnesium – 60 kg MgO ha–1. Nitrogen fertilization, on the other hand, demonstrated a negative effect on the amount of losses throughout the storage period. The highest fresh weight losses occurred after 6 months of storage and for the nitrogen, potassium and magnesium fertilization experiments they reached 8.9, 6.4 and 7.3%, respectively. The best storage life was reported for cv. Triada potato tubers – potassium fertilization and cv. Bila – magnesium fertilization.

Przechowywanie należy do najważniejszych, a jednocześnie najtrudniejszych etapów w produkcji i gospodarce ziemniakiem. W okresie długotrwałego składowania w bulwach ziemniaka zachodzą procesy prowadzące do zmian ilościowych. W trzyletnim doświadczeniu polowym (2003-2005) badano wpływ zróżnicowanego nawożenia mineralnego (N, K i Mg na tle stałej dawki P) oraz przechowywania (3 i 6 miesięcy) na kształtowanie się strat ilościowych bulw ziemniaka. Do badań wybrano średnio-wczesne odmiany: Bila i Triada. Próby przechowywano w komorze przechowalniczej przez okres 3 i 6 miesięcy (temp. +4°C, wilgotność względna powietrza 95%). Z badań wynika, że na ubytki naturalne miały wpływ wszystkie czynniki doświadczeń. Zastosowane dawki nawozów K i Mg zmniejszały istotnie ilość ubytków świeżej masy w stosunku do obiektu kontrolnego, przy czym dla potasu najkorzystniejsza w tym zakresie okazała się dawka 160 kg K2O ha–1, a dla magnezu 60 kg MgO ha–1. Natomiast nawożenie azotowe miało negatywny wpływ na wielkość ubytków w całym okresie przechowywania. Największe ubytki świeżej masy wystąpiły po 6 miesiącach przechowywania i wynosiły w doświadczeniach z nawożeniem azotowym, potasowym i magnezowym odpowiednio: 8,9, 6,4 i 7,3%. Stwierdzono, że najlepszą trwałość przechowalniczą miały bulwy ziemniaka odmiany Triada – nawożone potasem oraz odmiany Bila – nawożone magnezem.