This experiment, carried out in a greenhouse from February to May in 2008-2010,
was designed to determine the effect of an increased rate of nitrogen and potassium on
the content of phosphorus, calcium, magnesium, chlorine and sulphur in basil herbage as
well as to trace relationships between a basil cultivar and changes in the mineral composition
of the herbage as influenced by the applied rates of nutrients. The mineral composition
of basil herbage was determined on the basis of an analysis of the growing substrate
conducted after the harvest of the experimental plants. Two Polish cultivars of basil, called
Kasia and Wala, as well as a green-leaved form popular on the domestic horticultural market,
were grown from seedlings in pots (4 dm3) filled with sphagnum peat of the pH between
5.5-6.0. The following amounts of nutrients were applied, expressed in g per 1 dm3
of the growing substrate: 0.2, 0.4, 0.6, 0.9 N in the form of ammonium nitrate; 0.4, 0.8 K
in the form of potassium sulphate; 0.4 P as 20% P superphosphate; 0.3 Mg in the form of
magnesium sulphate monohydrate, as well as the following micronutrients (in g per 1 dm3
of the growing substrate): 8.0 Fe (EDTA), 5.1 Mn (MnSO4⋅H2O), 13.3 Cu (CuSO4⋅5H2O),
0.74 Zn (ZNSO4⋅7H2O), 1.6 B (H3BO3) and 3.7 Mo ((NH4)6Mo7)24⋅4H2O).
The plants were harvested at the beginning of flowering (29 May 2008, 25 May 2009
and 27 May 2010) by cutting off the aerial part of the stem above its lignified parts. The
herbage was dried at 70oC, ground and used for chemical analysis. The analysed basil herbage
proved to be a good source of phosphorus, calcium, chlorine and sulphur. The increasing rate of nitrogen resulted in an increased concentration of the mineral nutrients determined in
the basil herbage. The magnesium concentration in the basil herbage dry matter was not dependent
on a cultivar and nitrogen rate, but increased under the influence of the higher amount
of potassium applied. On the other hand, the raised amounts of potassium did not modify
the concentrations of phosphorus and sulphur in the examined plant material.
Celem doświadczenia przeprowadzonego w okresie od lutego do maja 2008-2010 w szklarni było określenie wpływu zwiększonej dawki azotu oraz potasu na zawartość fosforu, wapnia, magnezu, chloru i siarki w zielu bazylii oraz prześledzenie zależności między odmianą bazylii a zmianami składu mineralnego ziela pod wpływem zastosowanych dawek składników pokarmowych. Analizę składu mineralnego ziela bazylii oparto na analizie podłoża po zbiorze roślin doświadczalnych. Bazylię dwóch polskich odmian Kasia i Wala oraz formy zielonolistnej, popularnej na krajowym rynku ogrodniczym, uprawiano z rozsady w doniczkach (4 dm3), wypełnionych torfem sfagnowym o pH 5,5-6,0. Zastosowano następujące ilości składników pokarmowych (g-dm-3 podłoża): 0,2; 0,4; 0,6; 0,9 N w formie saletry amonowej; 0,4; 0,8 K w postaci siarczanu potasu; 0,4 P w postaci superfosfatu 20% P; 0,3 Mg w formie jednowodnego siarczanu magnezu oraz mikroelementy (mg 1 dm-3 podłoża) 8,0 Fe (EDTA); 5,1 Mn (MnSO4 · H2O]; 13,3 Cu (CuSO4 · 5H2O); 0,74 Zn (ZNSO4 · 7H2O); 1,6 B (H3BO3) i 3,7 Mo ((NH4) 6Mo7) 24 · 4H2O). Zbiór roślin przeprowadzono na początku kwitnienia (29 maja 2008, 25 maja 2009 i 27 maja 2010), ścinając nadziemną część pędu powyżej jej zdrewniałych fragmentów. Ziele wysuszono w temp. 70 st.C, zmielono i przeznaczono do analiz chemicznych. Badane ziele bazylii okazało się dobrym źródłem fosforu, wapnia, chloru i siarki. Wzrastająca dawka azotu powodowała zwiększenie koncentracji badanych składników mineralnych w roślinie. Koncentracja magnezu w suchej masie ziela bazylii nie była uzależniona od odmiany oraz dawki azotu, natomiast zwiększała się pod wpływem wzrastającej ilości potasu. Zwiększona ilość potasu nie modyfikowała udziału fosforu i siarki w badanym materiale roślinnym.
