Effect of foliar fertilization with Tytanit on the content of selected macroelements and sodium in celery

Foliar application of growth regulators or fertilizers containing biostimulators can influence the uptake and accumulation of mineral elements by plants. A pot experiment carried out in two annual series (year of experiment I and II) examined the effect of various concentrations of Tytanit applied once or twice against mineral fertilization (NPK), in comparison with the control object (without fertilization) and the object with mineral fertilization (NPK), on the total content of potassium, calcium, magnesium and sodium in petioles and leaf blades of celery. The experiment involved the application of various concentrations of Tytanit, ranging from 0.001% to 3.6%. The content of selected elements in the plant material was determined after dry mineralization, using the ICP – AES method. The total content of potassium in petioles of celery fertilized with NPK + 3.6% was higher or the same as in the control and in plants fertilized with NPK (I and II series). The results were similar in the case of leaf blades (except for series I). The highest concentration of Tytanit (3.6%) resulted in a reduction of the total calcium content in both of the tested parts of celery and magnesium in petioles, compared with the control. On the other hand, the total content of sodium increased along with the growth of the fertilizer concentration. The highest bioaccumulation of calcium was observed in celery cultivated in the object without fertilization (control). A significantly higher potassium content (mean from both series of research) and over two-fold higher content of calcium were found in celery leaf blades than in petioles, while a higher content of magnesium and sodium appeared in petioles than in leaf blades. The values of (K+Na) : (Ca+Mg) ratios in leaf blades were found to be over two-fold higher than in petioles of celery fertilized with Tytanit.

Stosowanie tytanu w formie oprysku nawozem Tytanit jest jednym z zabiegów agrotechnicznych, których celem jest stymulowanie kwitnienia, zawiązywania owoców i produktywności roślin. W doświadczeniu wazonowym, w dwóch jednorocznych seriach (I i II rok doświadczenia), badano wpływ różnych stężeń Tytanitu stosowanego jedno- i dwukrotnie na tle nawożenia mineralnego (NPK), w porównaniu z obiektem kontrolnym (bez nawożenia) i nawożonym mineralnie (NPK), na ogólną zawartość potasu, wapnia, magnezu i sodu w ogonkach i blaszkach liściowych selera naciowego. W doświadczeniu zastosowano zróżnicowane stężenia Tytanitu – od 0,001 do 3,6%. Zawartość wybranych pierwiastków oznaczono metodą ICP – AES, po mineralizacji materiału roślinnego ,,na sucho”. Zawartość potasu w ogonkach liściowych selera nawożonego Tytanitem o stężeniu 3,6% + NPK była większa niż w obiekcie kontrolnym lub nawożonym tylko NPK, lub utrzymywała się na tym samym poziomie (I i II seria). Podobnie było w przypadku blaszek liściowych (z wyjątkiem I serii). Największe stężenie Tytanitu (3,6%) wpłynęło na zmniejszenie zawartości ogólnej wapnia w badanych częściach selera naciowego oraz magnezu w ogonkach liściowych, w porównaniu z obiektem kontrolnym. Zawartość ogólna sodu zwiększała się wraz ze stężeniem nawozu. W blaszkach liściowych selera stwierdzono znacznie większą zawartość potasu (średnio z obydwu serii badań) oraz ponad dwukrotnie większą wapnia niż w ogonkach liściowych. Zawartość magnezu i sodu była większa w ogonkach niż w blaszkach liściowych. Stwierdzono ponad dwukrotnie węższe wartości stosunków (K+Na) : (Ca+Mg) w blaszkach niż w ogonkach liściowych selera naciowego na obiektach nawożonych Tytanitem.