Influence of different forms of nitrogen fertilization on the content of macroelements [Ca, Mg] in meadow sward. Part II

Foliar fertilization is not a new application method, especially with respect to field crops. However, little information is available regarding foliar fertilization of grasses. This paper contains a presentation of guidelines for rational fertilization of permanent meadow through delivery of nitrogen doses applied in various forms. The study was conducted near Siedlce in 1999-2001. Basic fertilization was applied once in the growing period, in the spring, introducing to the soil the following quantities of nutrients: N–60 kg⋅ha-1, P–60 kg⋅ha-1, K–60 kg⋅ha-1. The fertilizers were used in two forms: multiple (Polifoska 15) [P] and a mix of fertilizers (ammonium nitrate, superphosfate, potasic salt) [M]. Under the second and third cut of grass, additional nitrogen nutrition was applied on the experiment plots, as foliar or soil fertilization treatments. The following nitrogen doses were used (in kg⋅ha-1): 27.6 (N1), 41.4 (N2), 55.2 (N3). Every year, three cuts were collected for determination of the content of calcium and magnesium. The fertilization variants modified the content of calcium in sward. The concentration of calcium increased from 8.4 to 9.0 g kg-1 d.m. only under the influence of increasing doses of nitrogen applied in the liquid form against the background of the multiple fertilizer. While analysing the content of calcium in plants in dependence of the applied doses and method of supplementary nitrogen fertilization, it was found out that most calcium was in plants from plots foliar fertilized with a nitrogen dose of 55.2 kg⋅ha-1 (N3). The lowest calcium level was in grass fertilized with 41.4 kg N⋅ha-1 (N2) applied to soil. The content of magnesium in sward was high: on average 3.0 g⋅kg-1 d.m. in grass fertilized with the multiple fertilizer and 3.1 g⋅kg-1 d.m. in grass receiving a mixture of single-component fertilizers.

Obecnie intensyfikacja produkcji roślinnej wymusza konieczność szukania rozwiązań ograniczających m.in. zanieczyszczenie środowiska. Są nimi np. nowe technologie nawożeniowe umożliwiające łączenie stosowanych składników, co wpływa na lepsze wykorzystanie azotu przez rośliny. Celem pracy było porównanie wpływu nawożenia użytków zielonych azotem na zawartość makroelementów w runi łąkowej. Badania prowadzono w latach 1999-2001 na łące trwałej. Każdego roku po ruszeniu wegetacji stosowano nawożenie podstawowe pogłównie, wnosząc do gleby odpowiednio: N–60 kg⋅ha-1, P–60 kg⋅ha-1, K–60 kg⋅ha-1. Zastosowano dwie formy nawozów: wieloskładnikowy (Polifoska 15) [P] i mieszaninę nawozów jednoskładnikowych [M] (saletra amonowa, superfosfat pojedynczy, sól potasowa). W drugim i trzecim odroście stosowano nawożenie azotem w formie dolistnej (20%, 30%, 40% roztwór mocznika) i dokorzeniowej (saletra amonowa). Dawki azotu wynosiły: 27,6 kg⋅ha-1 (N1); 41,4 kg⋅ha-1 (N2); 55,2 kg⋅ha-1 (N3). W każdym roku badań zebrano po trzy pokosy. W runi łąkowej określono zawartość wapnia i magnezu. Analizując zawartość wapnia w roślinach w zależności od zastosowanych dawek i rodzaju nawożenia uzupełniającego azotem, stwierdzono, że najwięcej tego składnika było w roślinach z poletek nawożonych dolistnie dawką 55,2 kg⋅ha-1 azotu (N3), natomiast najmniej po zastosowaniu dokorzeniowo dawki 41,4 kg⋅ha-1 (N2). Zawartość magnezu w badanej runi była wysoka i wynosiła średnio 3,0 g⋅kg-1 s.m. w przypadku nawożenia nawozem wieloskładnikowym i 3,1 g⋅kg-1 s.m. w przypadku nawozów jednoskładnikowych.