Okreslenie grubosci warstwy sklerenchymy w strakach roznych gatunkow lubinu

W pracy badaniami objęto odmiany trzech gatunków łubinów uprawianych w Polsce (białego, wąskolistnego i żółtego). Ze strąków każdej odmiany wypreparowano warstwę sklerenchymy (w głównej mierze odpowiedzialnej za pękanie) i zmierzono jej grubość. Dla odmian łubiny wąskolistnego, pomiary grubości sklerenchymy porównano z osypywaniem się nasion, które było oceniane w warunkach polowych. Największą grubością sklerenchymy charakteryzowały się strąki łubinu żółtego, najmniejszą zaś łubinu białego. Odmiany łubinu wąskolistnego o najgrubszej warstwie włókien sklerenchymy charakteryzowały się jednocześnie największym procentem sam o osypanych nasion w warunkach polowych.

In this work three kinds of lupine raised in Poland (white, blue and yellow) were examined. The sclerenhyma layer, which is most responsible for lupine pods opening, was prepared out of the pods of every kind of lupine pods and carefully measured. In case of blue lupine the sclerenhyma layer thickness was compared with seed strewing, what was evaluated in the field. The yellow lupine pods had the thickest sclerenhyma layer, whereas the white lupine pods had the thinnest one. The blue lupine varieties of the thickest sclerenhyma layer had the highest ratio of self excreted seeds in the field conditions.