Intymistyczny charakter autoetnografii na przykładzie badań sportowych doświadczeń

Celem artykułu jest odpowiedź na pytanie, czy i na ile autoetnografia może zostać potraktowana jako rodzaj literatury intymistycznej. Artykuł składa się z trzech części. Pierwsza z nich przedstawia autoetnografię, łączącą w sobie elementy autobiografii i etnografii, jako zyskującą na popularności praktykę badawczą. Druga część opisuje, w jaki sposób autoetnografia wykorzystywana jest w badaniach dotyczących uprawiania sportu i ucieleśnionych doświadczeń. Trzecia część natomiast prezentuje wybrane fragmenty osobistych narracji ukazujących intymistyczny charakter autoetnografii. Przeprowadzony przegląd literatury prowadzi do konkluzji, że choć autoetnografia różni się od form autobiograficznych, podobnie jak one zabiera czytelnika w prywatny czy intymny świat autora-badacza.

The aim of the article is to answer the question whether and, if so, to what extent autoethnography can be treated as a type of intimate literature. The article consists of three parts. The first part presents autoethnography, which combines the elements of autobiography and ethnography, as a gaining popularity research practice. The second part describes the use of autoethnography in sports and embodied experiences studies, while the third part presents the selected fragments of the personal narratives which reveal intimate nature of autoethnography. The overlook of literature leads to the conclusion that although autoethnography differs from autobiographical forms, similarly to them it situates the reader within the author/researcher’s private or even intimate world.