Rekonstrukcja przewodu słuchowego zewnętrznego i/lub muszli małżowiny usznej wyspowym płatem zamałżowinowym u chorych z rakiem podstawnokomórkowym lub kolczystokomórkowym

Cel: Przedstawienie klinicznego doświadczenia z zastosowania wyspowego płata zamałżowinowego (Postauricular Island Flap; PIF) oraz ocena wyników rekonstrukcji przewodu słuchowego zewnętrznego (External Auditory Canal; EAC) i/lub muszli małżowiny usznej tą metodą u pacjentów po wycięciu złośliwej zmiany nowotworowej tej okolicy. Materiał i metody: Analizie poddano łącznie 19 chorych po wycięciu raka z zastosowaniem PIF (2000–2015) – 11 pacjentów po rekonstrukcji muszli małżowiny usznej, 8 pacjentów po rekonstrukcji muszli wraz z EAC. Oceniono wczesne i odległe wyniki leczenia operacyjnego. Porównano opinie chirurga i pacjenta. Wyniki: U wszystkich badanych zmiany wycięto w całości, nie stwierdzając wznowy w ciągu min. 2 lat obserwacji. Przekrwienie bierne wystąpiło u 5 chorych (26,3%), nadmierne przyleganie małżowiny usznej u 4 pacjentów (21%), u 3 chorych (15,8 %) zauważono odstawanie płatka, a u 3 osób (15,8%) zwężenie EAC. Wyniki pooperacyjne były bardzo dobre u wszystkich pacjentów (tak w ocenie chirurga, jak i chorych), za wyjątkiem pacjentów z nadmiernym przyleganiem małżowiny usznej i z odstawaniem płatka, u których oceny były satysfakcjonujące. Wnioski: 1) Operacje po wycięciu guza przewodu słuchowego zewnętrznego i/lub muszli małżowiny usznej połączone z rekonstrukcją wyspowym płatem zza małżowiny usznej pozwoliły na doszczętne wycięcie zmian (bez oznak wznów) oraz zachowanie właściwego konturu muszli operowanej małżowiny usznej. 2) Zastosowanie dostępu w okolicy zamałżowinowej u chorych z rakiem umiejscowionym w obrębie przewodu słuchowego zewnętrznego pozwoliło nie tylko na właściwą wizualizację i ocenę rozległości tych zmian, ale także stworzyło dobre dojście do pola operacyjnego.