Wyniki leczenia chirurgicznego guzów olbrzymiokomórkowych pochewki ścięgnistej w obrębie ręki

Wprowadzenie: Guz olbrzymiokomórkowy pochewki ścięgnistej jest najczęściej występującą łagodną zmianą rozrostową w obrębie kończyny górnej, charakteryzującą się stosunkowo dużą skłonnością do nawrotów po leczeniu operacyjnym. Cel: Celem pracy była retrospektywna analiza wyników leczenia operacyjnego tych guzów w obrębie ręki po stosunkowo długim, bo średnio 4-letnim, okresie obserwacji. Materiał i metodyka: Badanie przedoperacyjne przeprowadzono u 58 pacjentów, 36 kobiet (62%) i 22 mężczyzn (38%), w wieku śr. 41 lat, a wyniki leczenia oceniono u 47 osób (81% operowanych) po śr. 4,2 latach od operacji (zakres 3–5 lat). Badanie kontrolne miało formę wywiadu telefonicznego. Wyniki: Najczęstszą lokalizacją guzków były palce – 42 przypadki (72%). U 38 osób (65%) guzek był otorebkowany, a u 11 (19%) stwierdzono od 1 do 3 guzków satelitarnych, które wycięto razem z główną zmianą. W okresie śr. 4,2-letniej obserwacji zanotowano 9 wznów (21%), które wystąpiły w okresie pierwszych 2 lat po operacji. Dwóch chorych miało kolejny nawrót po drugiej operacji. U 8 z 9 pacjentów, u których wystąpiła wznowa, wycinany pierwotnie guz nie miał wykształconej torebki. Wśród 38 osób, które nie miały nawrotu, 31 nie złaszało żadnych dolegliwości, a 7 skarżyło się na niewielki ból blizny i/lub zdrętwienie części palca. Wnioski: Najważniejszymi przyczynami stosunkowo wysokiej częstości wznów była niedoszczętność resekcji, na co wpływały niewystarczająca staranność przy operacji i typ guza pozbawiony torebki. Wskazano na zasadność operowania z użyciem urządzeń powiększających i wycinania z większym marginesem guzków pozbawionych torebki łącznotkankowej, co może przełożyć się na zmniejszenie częstości nawrotów.