Model zadowolenia z aktywności rekreacyjnej w plenerze

Celem opracowania jest określenie czynników decydujących o zadowoleniu osób podejmujących aktywność w zakresie rekreacji plenerowej i wykorzystanie ich w budowie modelu uwarunkowań zadowolenia z uczestnictwa w rekreacji plenerowej. Zdefiniowano w nim pojęcie rekreacji plenerowej i zadowolenia. W wyniku analizy krytycznej literatury przedmiotu omówiono następujące czynniki determinujące zadowolenie: hierarchię potrzeb, spektrum warunków rekreacyjnych, zatłoczenie, jakość, stres, indywidualną percepcję przygody, stany emocjonalne oraz konflikt rekreacyjny. Stwierdzono, że model uwarunkowań zadowolenia z aktywności w zakresie rekreacji plenerowej powinien uwzględniać jak największą liczbę zmiennych: czynniki sytuacyjne (zasoby środowiska, społeczne i ekonomiczne) i subiektywne (cechy socjoekonomiczne, postawy i preferencje, cechy kulturowe, subiektywne normy, doświadczenia, percepcja ryzyka, zatłoczenie i percepcja konfliktu rekreacyjnego). Wielowymiarowy charakter zmiennej „satysfakcja” (zadowolenie) sprawia, że może być ona mało wrażliwym wskaźnikiem oddziaływania czynników menedżerskich, czyli tych, na które mogą wpływać menedżerowie rekreacji plenerowej. W związku z tym pomiary poziomu satysfakcji powinny dotyczyć zadowolenia z poszczególnych elementów usług rekreacyjnych, cech środowiska, konkretnych doświadczeń lub korzyści, a nie ogólnego poziomu satysfakcji z uczestnictwa w określonej formie rekreacji plenerowej.