Content of a tourist services contract in the light of amendments to the regulations on tourist packages

A tourist services contract is one of the most common contracts concluded on the market of tourism services, which in general comprehensively regulates the relationship between a participant of tourist packages (a consumer, a traveller) and a professional entity (basically, although with some simplification, a tour operator). Proper stimulation of the relationship between professional and non-professional (consumers) entities should, therefore, be the priority task of the tourism policy, which can be achieved by using a wide catalogue of instruments, including legal acts. Problems with proper functioning of a contract cause dysfunctions, which, due to the universality of the agreement, can result in far-reaching negative effects. Of course, it is necessary to remember that the content of a tourist services contract is one of the most important elements determining the quality of the agreement on the market of tourist services. That is why, the study concentrates on the issue of contractual information (the information contained in the contract), because it is reasonable to indicate that the professional entities “communicate” with consumers also via the content of the agreement, which includes basic information about the provided services, and therefore, consumers should pay special attention to the analysis of that content. It is more than obvious that the lack of equality between professional and non-professional entities on any services market can be considered this market defectiveness, and hence can result in far-reaching distortions of competition. Defects often depend on the internal characteristics of the market. Therefore, the article first identifies the main characteristics of the tourist market (determined by the specificity of tourist products). Then, issues related to professional entitles’ information obligations, with a special emphasis on the content of a tourist services contract, are discussed in detail. The main considerations are divided into two areas: (1) comments on Directive 90/314 and the Act on tourist services of 1997; (2) comments on Directive 2015/2302 and the Bill on tourist packages and related tourist services.

Umowa o usługi turystyczne jest jedną z najbardziej powszechnych umów zawieranych na rynku usług turystycznych, która w zasadzie kompleksowo reguluje stosunek łączący uczestnika imprezy turystycznej (konsumenta, podróżnego) i podmiot profesjonalny, za jaki co do zasady i dla pewnego uproszczenia należy uznać organizatora turystyki. Właściwe stymulowanie wzajemnych relacji pomiędzy podmiotem profesjonalnym, a nieprofesjonalnym (konsumentem) należy zatem do zadań priorytetowych polityki turystycznej, która w celu ich realizacji wykorzystuje szeroki katalog instrumentów, w tym prawnych. Problemy w prawidłowym funkcjonowaniu umowy powodują różnego rodzaju dysfunkcje, które ze względu na powszechność umowy rodzą daleko posunięte negatywne skutki. Należy przy tym pamiętać, iż treść umowy o usługi turystyczne stanowi jeden z ważniejszych elementów konstytuujących jakość funkcjonowania umowy na rynku usług turystycznych. Niniejsze opracowanie konkretyzuje zatem problematykę informacji umownych (informacji zawartych w umowie), gdyż zasadne jest wskazanie, iż podmioty profesjonalne „komunikują się” z konsumentami również za pomocą treści umowy, w której zawarte są podstawowe informacje dotyczące świadczonych usług turystycznych, a zatem konsumenci powinni szczególną uwagę poświęcić analizie owej treści. Oczywiste jest, iż brak równorzędności pomiędzy podmiotami profesjonalnymi a konsumentami, na jakimkolwiek rynku usług, jest przejawem jego wadliwości, a przeto powoduje daleko idące zaburzenia konkurencji, przy czym bardzo często wady te uzależnione są od wewnętrznych cech danego rynku. Stąd w pierwszej kolejności w niniejszych rozważaniach zostają wskazane najważniejsze cechy rynku turystycznego (kreowane przez specyfikę produktów turystycznych), dopiero następnie szczegółowo omówione są kwestie związane z obowiązkiem informacyjnym podmiotów profesjonalnych, ze szczególnym uwzględnieniem treści komentowanej umowy. Rozważania główne zostały podzielone na dwie sfery: (1) uwagi dotyczące ustawy z dnia 29 stycznia 1997 r. o usługach turystycznych oraz dyrektywy 90/314; (2) uwagi dotyczące dyrektywy 2015/2302 oraz projektu ustawy o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych