Autobiografizm Agnieszki Graff. Między esejem, felietonem i rozmową

Agnieszka Graff jest autorką tekstów akademickich i pozaakademickich. Podstawą artykułu jest analiza drugiej grupy tekstów, na którą składają się zbiory esejów, felietonów i rozmowy. Drugim czynnikiem wyznaczającym porządek artykułu jest chronologia. Kamieniami milowymi są tytuły książek Graff. Dzięki takiej konstrukcji zaobserwować można autokomentarze i nawiązania, motywy i wątki, do których wraca autorka. Tu najciekawsze są te, które traktować można jako znaki autobiograficznej postawy: autocytaty, pierwszoosobowa narracja, autotematyzm, czyli sygnały, które czytelniczka zdekoduje jako autobiograficzne oraz te, które składają się na autobiograficzną strategię (wstępy, posłowia, zawierające sugestie interpretacyjne). Celem artykułu jest próba odpowiedzi na pytanie o funkcje (auto)biografistyki u Agnieszki Graff. Analiza tekstów wynika z pytania o to, dlaczego Graff sięga po autobiograficzne narzędzia oraz jak i do czego je wykorzystuje.

Agnieszka Graff is an author of academic and non-academic texts. An analysis of non-academic texts constitutes a basis for an article which includes sets of essays, columns and conversations. The second factor which determines the order in an article is chronology. The titles of her books are the mile stones. This structure allows to observe self-commentary, references and aspects, which she returns to. The most interesting are those which can be seen as the signs of autobiographism – self-citations, first-person narrative, mise en abyme. These are signs which the reader decodes as autobiographism and which constitute the autobiographic strategy (prefaces, afterwords which include interpretative hints). The aim of the article is an attempt to answer a question about the functions of (auto)biographism of Agnieszka Graff. Analysis of texts is a result of a question why Graff reaches for autobiographic instruments and in which way she uses these tools.