Znaczenie śladów rykoszetu w celu poszukiwania pocisków na miejscu zdarzenia i określenia miejsca położenia strzelającego

Artykuł poświęcony jest przybliżeniu zjawiska rykoszetu. W tekście poruszamy tematykę badań poświęconych pociskowi, który podczas lotu zmienił swój kierunek na skutek zetknięcia się z różnymi rodzajami przeszkód. Ślady rykoszetu są wykorzystywane przez specjalistów kryminalistyki do określenia kierunku lotu pocisku, miejsca, z którego został oddany strzał, wzoru oraz kalibru pocisku. Poszukiwanie pocisków odbitych rykoszetem jest bardzo trudne ze względu na to, iż kąt odbicia rykoszetowych pocisków nie jest równy kątowi ich padania. W artykule poświęconym balistyce oraz rykoszetowi opieraliśmy się na badaniach przeprowadzonych przez specjalistów z Akademii MWD Rosji w Wołgogradzie. Przeprowadzili oni badania z wykorzystaniem małogabarytowego pistoletu samopowtarzalnego PSM, kal. 5,45 mm. Opisaliśmy strzelania eksperymentalne nabojami pistoletowymi 5,45 mm, centralnego zapłonu (MPC) z pociskiem o masie 2,5 g z rdzeniem stalowym, z ładunkiem 0,15-0,17 g prochu Sf 040, o prędkości wylotowej 315-325 m/s. Strzelano do płyt drewniano-wiórowych (DSP) grubości 16 mm, wykorzystano płyty dwóch gatunków: pokrytych laminatem oraz niepokrytych laminatem, pochodzących ze starych mebli. Podaliśmy w publikacji wyniki 17 eksperymentalnych wystrzałów. We wszystkich próbach, wylot lufy oddalony był o 2 m od przewidywanego miejsca uderzenia pocisku w płytę. Biorąc pod uwagę wyniki eksperymentu, możemy zauważyć, iż kąt odbicia we wszystkich przypadkach zrykoszetowania był większy od kąta padania. Pocisk pokonywał pewną odległość wewnątrz płyty i wychodził z frontowej strony płyty. Analiza otrzymanych wyników badań pozwoli w przyszłości sformułować wnioski dotyczące miejsca wystrzału i poszukiwań pocisków na miejscu zdarzenia. Wyszczególniliśmy przybliżoną kolejność działań eksperta do kilku etapów: określenie zastosowanego naboju, określenie lotu pocisku, określenie kątów padania i odbicia, określenie miejsca wystrzału i poszukiwania pocisku.

The article offers an overview of the ricochet phenomenon. The authors addresses the issue of examining bullet trajectories that have been deflected as a result of coming into contact with different types of obstacles. Ricochet marks are used by forensic experts to determine bullet trajectory, pattern, caliber and shooter location. Finding the ricocheted projectiles is difficult due to the fact that the angles of incidence (impact) and reflection are not equal. This article, devoted to ballistics and ricochet phenomenon, is based on the findings of the study conducted by specialists of the MWD Academy, Volgograd, Russia. The above study involved the use of a smali semi-automatic 5.45 mm PSM pistol. Experimental firing was conducted with 5.45 mm pistol cartridges with central ignition (MPC); 2.5 g steel-core bullet; 0.15-0.17 g powder charge (Sf 040 gunpowder); muzzle velocity: 315-325 m/s. The shooting targets involved 16 mm particleboards (DSP) covered with laminate and without laminate, removed from old furniture. The results of 17 experimental firings are shown in this article. For all the firing trials, the muzzle was positioned at a distance of 2 m from the anticipated impact site. Based on the obtained results, it can be inferred that for all the ricochet incidents, the angle of reflection was greater than the angle of incidence. The projectile penetrated the particleboard over a certain distance and exited out the front site. The analysis of findings will in the futurę serve the formulation of the conclusions about the shooting scenę, including finding the projectiles. The authors developed the following sequence of recommended expert activities: determining the type of projectile, trajectory, angles of incidence and reflection, shooter position and finally, the search for a projectile.