„Płatni mordercy”? Dyskurs budowania tożsamości zawodowej wśród pracowników deratyzacji

Niniejszy artykuł analizuje praktyki dyskursywne kształtujące tożsamość zawodową deratyzatorów (tępicieli gryzoni). Wywiady z pracownikami tej branży ukazują retorykę wytężonej pracy nad tożsamością. Stawiam tezę, że budowanie owej tożsamości lokuje się na dwóch poziomach. Pierwszy z nich (społeczny) wyznacza tożsamość budowaną w kontrze do percypowanego negatywnego odbioru społecznego. Drugi poziom (indywidualny) to praca „do wewnątrz”, obrazująca mierzenie się z etycznymi wyzwaniami związanymi z wykonywanym zawodem. Na podstawie przeprowadzonych wywiadów rozpoznaję cztery strategie racjonalizacji tępienia zwierząt. Owe dwa poziomy pracy nad tożsamością posiadają wspólny rdzeń, którym jest przekonanie o społecznej użyteczności pracy w deratyzacji.

This article analyzes the discursive practices that shape rat exterminators’ professional identity. Interviews with pest control professionals (PCPs) reveal the rhetorics of hard work on their identity. My main thesis is that the shaping of this identity is performed on two levels. The first one (social) is about identity shaped in opposition to the perceived negative social reception of this profession. The second one (personal)is about internal work based on struggling with the ethical challenges connected with the professional duties. Based on the conducted interviews, I have recognized four strategies of the rationalization of exterminating animals. The above-mentioned two levels of identity work have the common, namely the belief in the social usefulness of working in pest control.