Dobrowolne zaprzestanie jedzenia i picia (VSED) – ocena etyczna

Dobrowolne zaprzestanie jedzenia i picia jest formą spowodowania własnej śmierci w wyniku samowolnego nieprzyjmowania pokarmów i napojów. Działania takie propagują głównie zwolennicy eutanazji w krajach, gdzie zakazy prawne nie pozwalają na skorzystanie z tzw. wspomaganego samobójstwa lub innych instytucjonalnych form terminacji życia. Drastyczne skutki autodestruktywnego procederu usiłuje się łagodzić beztroską retoryką, wedle której zgon w wyniku odwodnienia i wygłodzenia jest lepszym scenariuszem niż ewentualne zmaganie z chorobą, starość lub znudzenie życiem. Niniejszy artykuł dokonuje etycznej oceny owych praktyk, które wyczerpują kryteria czynu samobójczego i stanowią bezpośredni zamach na własną egzystencję.

Voluntary Stopping of Eating and Drinking, known as VSED, is a form of causing one’s own death as a result of self-imposed refusal of watering and nourishment. Such activities are promoted mainly by euthanasia supporters in countries where legal bans do not allow the use of so-called assisted suicide or other institutional forms of ending of life. The drastic effects of self-destructive practice are attempted to be mitigated by carefree rhetoric, according to which death as a result of dehydration and starvation is a better scenario than the potential struggle with illness, old age or boredom. This article conducts an ethical evaluation of those practices that fulfil the criteria for suicide and are a direct act against one’s existence.