Mesjańska perspektywa opowiadań Irit Amiel

Irit Amiel jest izraelską pisarką, która po niemal pięćdziesięciu latach milczenia od ocalenia z Holocaustu zabiera głos w sprawie Shoah. Jej tom opowiadań Osmaleni jest zbiorem piętnastu portretów, w których autorka za pomocą powściągliwych i skromnych narracji przedstawia losy ocalonych z Zagłady. Dotychczas w lekturze tekstów poświęconych Holokaustowi marginalizowano obecność tradycji biblijnej, która konstytuuje tożsamość każdego Żyda. Artykuł jest próbą przeczytania opowiadań w perspektywie mesjańskiej, która wyrasta z ducha postsekularyzmu. Za jej pomocą można dokonać lektury archetypicznej narracji Izraela o Wyjściu, na której fundamencie zbudowana jest żydowska tożsamość. Jak dowodzi tego sama Amiel, nie można jej uniknąć, mówiąc o doświadczeniu Szoa.

Irit Amiel is an Israeli writer who, after almost fifty years of silence since being saved from the Holocaust, speaks on the Shoah. Her stories are a collection of portraits. In these stories, the author uses restrained and understated narrative modes in order to depict the fates of Holocaust survivors. Until recently, readings of texts dedicated to the Holocaust have marginalized the presence of the Biblical tradition, ignoring its contribution to the sense of identity among Jewish individuals. This article is an attempt to read Amiel’s short stories from a messianic perspective arising from the spirit of post-secularism. This perspective is helpful in a reading of the archetypal narrative of Israel’s Exodus, which constitutes the foundation of Jewish identity. As Amiel herself has shown, we cannot avoid mention of Biblical narratives when speaking of the Shoah experience.