Poetyka postpiśmienna

Jacek Dukaj w swoim najnowszym tomie esejów Po piśmie ujmuje dzieje człowieka jako ewolucję form uzewnętrzniania przeżyć, których ostatnim stadium jest bezpośredni transfer przeżyć. Drugim z najważniejszych tu zagadnień jest upodmiotowienie narzędzia. Tekst śledzi wcześniejsze realizacje tych koncepcji w utworach literackich autora Lodu, a także porównuje jego dyskurs z innymi współczesnymi narracjami o dziejach i przyszłości homo sapiens (głównie – Yuvala Noah Harariego).

In his latest collection of essays Po piśmie [After writing], Jacek Dukaj conceives of human history as an evolution of forms in which man manifests experiences; its final stage is the direct transfer of experiences. The second most important question is the subjectification of the tool. I review earlier realizations of this concept in Dukaj’s writings and compare his ob-servations with other contemporary narratives which address the history and future of homo sapiens (mainly by Yuval Noah Harari).