Achieving sustainable development goals in Europa and Asia: the role of regional organizations in monitoring human right to health and well-being

The purpose of this paper is to investigate the role of European and Asian regional organizations in monitoring of progress towards SDG 3 and to scrutinize similarities and differences in the previous approach of European and Asian countries to sustainable development goals. In 2015, the UN Agenda for Sustainable Development was adopted. Since then, regional international organizations, including the EU and the ASEAN, have been obliged to include 17 Sustainable Development Goals in their policies. The article focuses on SDG 3, which concerns protecting health and well-being. The article was prepared on the basis of the following research methods: legal dogmatic, systematic and comparative. Attention has been drawn to different approaches towards human health adopted by the EU and the ASEAN, according to which it can be perceived as a human right or a quality important for the whole society and nation. Potential grounds for cooperation in SDG and SDG 3 are also presented. The normative and institutional efforts to achieve the Sustainable Development Goals and to effectively address them are complementary and mutually reinforcing.

Przedmiotem niniejszego artykułu jest rola międzynarodowych organizacji regionalnych w monitorowaniu realizacji celów zrównoważonego rozwoju oraz podejście normatywne krajów europejskich i azjatyckich do tych celów. W 2015 r. przyjęto Agendę ONZ na rzecz Zrównoważonego Rozwoju. W związku z tym instrumentem regionalne organizacje międzynarodowe, w tym Unia Europejska i ASEAN, zostały zobowiązane do uwzględnienia w swoich politykach 17 celów zrównoważonego rozwoju. W artykule skoncentrowano się na SDG 3, który dotyczy ochrony zdrowia i dobrostanu (well-being). Artykuł został przygotowany na podstawie następujących metod badawczych: metody dogmatycznej, metody komparatystycznej oraz analizy systemowej. Zwrócono uwagę na różne podejścia do zdrowia ludzi przyjęte przez UE i ASEAN. Przedstawiono również potencjalne podstawy normatywne wzajemnej współpracy organizacji regionalnych w zakresie realizacji SDG i SDG 3. Uznano, że wspólne wysiłki normatywne i instytucjonalne regionalnych organizacji międzynarodowych, zmierzające do osiągnięcia celów zrównoważonego rozwoju, mają charakter komplementarny w stosunku do istniejących instrumentów prawnych w systemie uniwersalnym ochrony praw człowieka, stąd też w artykule uznano, że częściowo te instrumenty prawne wzajemnie się uzupełniają.