Artykuł pokazuje, jak nadawcy medialni wykorzystują komunikowanie o następstwach swoich publikacji do budowania pozytywnego obrazu publicznego. Cel: Przedstawienie najczęściej stosowanych w tym celu środków językowych, usytuowania badanych treści w strukturze przekazów oraz typów następstw publikacji, by na tej podstawie ustalić, z jakich powodów takie elementy przekazów są dla nadawców przydatne. Metody badań: Analiza funkcjonalna znaczeń słów, form gramatycznych i konstrukcji składniowych. Materiał badawczy stanowiły przekazy informacyjne nadawców medialnych różnego typu (prasowych, radiowych, telewizyjnych i internetowych), pochodzące z lat 2006–2018. Wyniki i wnioski: Typowe środki językowe informujące o następstwach publikacji to konstrukcje z przyimkiem po, a także słowa w rodzaju efekt, skutek, reakcja; częste było też określenie interwencja. Badane elementy chętnie umieszczano na pierwszym planie, np. w tytule, lidzie lub pierwszym akapicie korpusu tekstu prasowego czy internetowego, w czołówce radiowego serwisu informacyjnego lub w pierwszym newsie programu informacyjnego w telewizji. Jako konsekwencje swoich publikacji nadawcy medialni ukazują najogólniej zmniejszenie się zła lub przyrost dobra. Aby podkreślić znaczenie swych osiągnięć, nierzadko stosuje się środki perswazyjne, np. hiperbole z jednej strony podkreślające uciążliwość i długotrwałość problemów, z drugiej – uwypuklające szybkość i mnogość skutków podjęcia tematu przez medium. Nie wszystkie ukazywane następstwa publikacji to realne zmiany rzeczywistości. Komunikuje się także o reakcjach mentalnych (np. emocje) i komunikacyjnych (wypowiedzi), a także o działaniach przyszłych. Badania pokazały, że komunikowanie o następstwach własnych publikacji jest tak przydatne dla nadawców medialnych, ponieważ pozwala zaktywizować większość podstawowych strategii autoprezentacyjnych (ingracjację, autopromocję, egzemplifikację oraz intymidację). Wartość poznawcza: Artykuł zwiększa wiedzę o językowych sposobach autopromocji i autoprezentacji nadawców medialnych.
The paper shows how media broadcasters use communication about the consequences of their publications to build a positive public image. Scientific objective: To present the most commonly used linguistic means for this purpose, to locate the analyzed content in the structure of messages and types of consequences of the publication, to determine on this basis for what reasons such elements of communication are useful for broadcasters. Research methods: Functional analysis of the meanings of words, grammatical forms, and syntactic structures. The research material were information messages of various types of media broadcasters (press, radio, television, and Internet), from the years 2006–2018. Results and conclusions: Typical linguistic means informing about the consequences of publication are constructions with the preposition “after,” as well as words such as “effect,” “result,” “reaction;” “intervention” was also common. The researched elements were eagerly placed in the foreground, e.g. in the title, lead, or the first paragraph of the body of press or internet texts, in the lead of the radio information services, or in the first news report of TV news programs. As the consequences of their publications, media broadcasters generally show a reduction of evil or gain of good. To emphasize the importance of their achievements, persuasive measures are often used, for example, hyperboles, on the one hand stressing the nuisance and severity of problems, on the other, highlighting the speed and multiplicity of medium‘s take on the topic. Not all the published results of the publication are real changes of reality. They also show mental (e.g. emotions) and communication (statements) reactions, as well as future activities. The research has shown that communicating about the consequences of own publications is useful for media broadcasters, because it allows to activate many basic self-presentation strategies (ingratiation, self-promotion, exemplification, and intimidation). Cognitive value: The paper increases knowledge about linguistic methods of self-promotion and self-presentation of media broadcasters.
