Mowa nienawiści – etyczne ramy komunikowania i podmiotowa odpowiedzialność wobec walczących słów

Celem artykułu jest ukazanie złożoności mowy nienawiści jako pojęcia uwikłanego, zarówno z perspektywy filozofii języka, jak i sfery praxis. Jest to zjawisko znane, ale z pewnością jego nowe oblicze urzeczywistniło się wraz z pojawieniem się sieci. Określenie ram komunikowania i ich etycznego aspektu jako wyznacznika normatywnego w procesie komunikacji zapośredniczonej ma duże znaczenie teoretyczno-naukowe i praktyczne implikacje. Dzieje się tak, ponieważ język nienawiści służy nie tylko relacjonowaniu faktów i ukazywaniu rzeczywistości społecznej, ale również perswazji oraz manipulacji.

This article shows the complexity of hate speech as a colluded notion, both in terms of philosophy of language and praxis. It is argued that hate speech has been well known, but it has widely changed due to the rise of the Internet. Defining the framework for the communication and the ethical aspect thereof as a normative determinant in the process of indirect communication is of considerable theoretical and academic significance. In addition to this, it also has practical implications. The author argues that hate speech is used to recount facts and present social reality, but also to manipulate and persuade.