„So fällt die Feder mir vor Wehmuth aus der Hand“ – Verstummen und Nicht -mehr -Schreiben -Können als Topos im Klagegedicht der Frühaufklärung “The quill drops from my woeful hand” – Falling silent and losing the capacity to write as a topos in lamentation poetry from the Early Enlightenment
Trauer gilt seit der Antike als sprachlos machende Emotion. Dennoch gibt es in wohl allen Literaturen aller Zeiten Klagelyrik. Wie aber kann jemand, der eigentlich vor Trauer verstummt, überzeugend als ‚Sprecher‘ eines Klagegedichts vorgestellt werden? Anhand zweier Beispiele aus dem Barock wird gezeigt, mit welchen Topoi dieses Dilemma im Gedicht selbst thematisiert und somit zur eigentlichen ‚inventio‘ des Gedichtes gemacht wurde. Abschließend wird am Beispiel dreier Dichterinnen der Frühaufklärung untersucht, wie Frauen gegen das als ‚weiblich‘ konnotierte Verstummen vor Trauer anschrieben.
Since antiquity, grief has been regarded as an emotion that makes us fall silent. Nevertheless, all times and cultures have produced lamentation poetry. But how can someone who is in grieving be convincingly presented as the ‘speaker’ of a poem? Referring to two Baroque poems, this paper shows which topoi authors have used to make this dilemma the ‘inventio’ of a poem. Finally, three examples of early Enlightenment women poets are studied who, in their lamentation poetry, fight the silencing which is assumed to be typically ‘female’.
Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies
Informacja
SZANOWNI CZYTELNICY!
UPRZEJMIE INFORMUJEMY, ŻE BIBLIOTEKA FUNKCJONUJE W NASTĘPUJĄCYCH GODZINACH:
Wypożyczalnia i Czytelnia Główna: poniedziałek – piątek od 9.00 do 19.00