Mediatyzacja komunikacji instytucjonalnej Kościoła katolickiego. Refleksje na marginesie kryzysu migracyjnego

Teoretyczny namysł nad zagadnieniem mediatyzacji komunikacji instytucjonalnej Kościoła katolickiego zostaje podjęty w kontekście kryzysu migracyjnego drugiej dekady XXI wieku w Europie. Cel/teza: Próba usystematyzowania najważniejszych konsekwencji procesów mediatyzacji dla właściwego rozumienia roli mediów w komunikacji instytucjonalnej Kościoła katolickiego. Metody badań: Metoda analizy i syntezy. Odwołano się do teoretycznych badań nad mediatyzacją m.in. W. Schulza, H. Knoblaucha, Ž. Pavića, F. Kurbanoviča, T. Levaka, ale również skorzystano z osiągnięć badaczy zajmujących się komunikowaniem Kościoła katolickiego (N. González Gaitano, D. Arasa, J.M. La Porte). Tekst ma charakter przeglądowy. Wyniki i wnioski: Istnieją granice wpływu procesów mediatyzacji w prezentacji i rozumieniu komunikacji instytucjonalnej Kościoła. Wzajemne relacje współczesnych przemian społecznych religii (np. procesów sekularyzacji) i procesów mediatyzacji komunikowania instytucji eklezjalnej nie przybierają formy automatycznego determinizmu. Kościół w procesach instytucjonalnej komunikacji podąża drogą komunikowania własnej tożsamości, dla którego wysoki poziom popularności wśród opinii publicznej nie jest racją jego obecności w mediach. W przypadku postawy papieża Franciszka, dotyczącej jego stanowiska wobec mediów w kontekście kryzysu migracyjnego, nie ma zastosowania teza Heidi Campbell o postawie nieufności instytucji eklezjalnej wobec nowych technologii. Wartość poznawcza: Podjęte badania ukazują użyteczność procesów mediatyzacji, jako klucza w lepszym poznaniu i zrozumieniu instytucjonalnych przekazów Kościoła katolickiego

The theoretical reflection on the issue of mediatization of institutional communication of the Catholic Church is undertaken in the context of the migration crisis of the second decade of the 21st century in Europe. Scientific objective: An attempt to systematize the most important consequences of mediatization processes for a proper understanding of the role of the mass media in the institutional communication of the Catholic Church. Research methods: Method of analysis and synthesis. The author referred to theoretical research on mediatization, among others W. Schulz, H. Knoblauch, Ž. Pavić, F. Urbanovič, T. Levak, but also used the achievements of researchers involved in communication of the Catholic Church (N. González Gaitano, D. Arasa, J.M. La Porte). The text has overview character. Results and conclusions: There are the limits of the influence of mediatization processes in the presentation and understanding of the institutional communication of the Church. Mutual relations of contemporary social changes of religions (e.g. processes of secularization) and the processes of mediatization of communicating the ecclesiastical institution, they do not take the form of automatic determinism. In the processes of institutional communication, the Church follows the path of communicating one’s own identity, for which the high level of popularity among public opinion is not the reason for its presence in the media. In the case of Pope Francis’ attitude regarding his attitude towards the media in the context of the migration crisis, Heidi Campbell’s thesis on the attitude of distrust of an ecclesial institution towards new technologies is not applicable. Cognitive value: The studies undertaken show the usefulness of the mediatization processes as a key in better knowledge and understanding of the institutional messages of the Catholic Church.