Humor appreciation in 10-year-olds: the influence of affective disposition towards cartoon protagonists and their status in dominance hierarchy

Badanie miało charakter eksploracyjny. Jego celem było sprawdzenie przewidywań dyspozycyjnej teorii humoru. W badaniu wzięło udział 34 uczniów klasy IV szkoły podstawowej. Składało się ono z dwóch etapów. W pierwszej fazie przeprowadzono badanie socjometryczne w celu ustalenia relacji sympatii i antypatii między poszczególnymi członkami grupy. W fazie drugiej badanym prezentowano zestaw dowcipów, z których połowa przedstawiała dziecko poniżające dorosłego, a połowa dorosłego poniżającego dziecko. W jednej grupie badanych dziecko występujące w dowcipie utożsamiano z łubianym, a w drugiej - z nie łubianym kolegą osoby badanej. Następnie dzieci były proszone o ocenę zabawności dowcipu. Za najbardziej zabawną badani uznali sytuację, w której dorosły poniżał dziecko łubiane. Mniej zabawne w ich ocenie były sytuacje, gdy dziecko łubiane poniżało dorosłego, dalej - gdy dziecko nielubiane poniżało dorosłego. Najmniej zabawna okazała się sytuacja, gdy dorosły poniżał dziecko nielubiane. Ponadto dowcipy, w których występowały dzieci łubiane, były oceniane jako znacząco bardziej zabawne, niż dowcipy, których bohaterami były dzieci nielubiane, niezależnie od tego czy były one ofiarami czy prześladowcami.