Wpływ dolistnego stosowania jonów Ca2plus oraz procesu suszenia na zawartość alfa-tokoferolu, beta-karotenu i ksantofili w owocach papryki słodkiej

Określono wpływ jonów wapniowych (stosowanych dolistnie) oraz procesu suszenia na zawartość witamin przeciwutleniających: tokoferoli (wit. E), β-karotenu (prowitaminy A) i ksantofili w owocach papryki słodkiej. Badaniom poddano dwie odmiany papryki: King Arthur i Red Knight. W fazie 4–5 liści sadzonki pryskano roztworem CaCl2, po czym wysadzano je do gruntu. Próbę kontrolną stanowiły rośliny bez oprysku. Do analiz chemicznych pobierano owoce w pełni dojrzałe. Po usunięciu gniazd nasiennych z owocni przygotowywano ekstrakty. Frakcje tokoferoli, β karotenu i ksantofili izolowano za pomocą metod chromatograficznych, a zawartość poszczególnych składników oznaczano spektrofotometrycznie. Na podstawie wyników badań stwierdzono, że owoce roślin kontrolnych odmiany Red Knight charakteryzowały się ponad dwukrotnie wyższą zawartością α-tokoferolu i β-karotenu oraz o 60% wyższą zawartością ksantofili niż owoce odmiany King Arthur. Proces suszenia papryki spowodował 70–78% spadek zawartości α-tokoferolu oraz 12–46% zmniejszenie zawartości β-karotenu w owocach obu odmian. Natomiast zawartość ksantofili zwiększyła się o 22% zarówno w owocach odmiany King Arthur, jak i Red Knight. Podczas suszenia papryki, pochodzącej z roślin poddanych opryskowi, nie odnotowano korzystnego wpływu jonów Ca2+ na trwałość zawartego w owocach α-tokoferolu. Pod względem zawartości β-karotenu, zmniejszenie strat tego składnika stwierdzono jedynie w owocach odmiany Red Knight – z 46 do 15%. Suszenie papryki odmiany King Arthur spowodowało zaś powiększenie straty β-karotenu z 12 do 14%. Jony Ca2+ wpłynęły korzystnie na zawartość ksantofili w świeżych owocach obu odmian, natomiast suszenie sprzyjało wzrostowi zawartości tych składników (o 30%) w papryce odmiany King Arthur.

In this study it was determined the impact of both the Ca2+ ions (applied on the leaves) and drying process on the content of antioxidant vitamins: tocopherols (vitamin E), β-carotene (pro-vitamin A), and xanthophylls in the fruits of sweet pepper. Two pepper varieties (cultivars) were investigated: King Arthur and Red Knight. During the seedling phase with 4-5 leaves, the leaves were sprayed with a CaCl2 solution and planted in the soil. The control group were made of plants that were not treated using the CaCl2 solution. Only the fully raped fruits were used in the chemical analyses. Extracts were made of pure pericarps after the seed-bearing core was removed. The fractions of α-tocopherol, β-carotene, and xanthophylls were isolated by a chromatographic method, and, then, contents of each component were determined using spectrophotometric methods. On the basis of the investigation results obtained, it was stated that the fruits of the control Red Knight plants had a content of α-tocopherol and β-carotene that was more than twice as high as in the King Arthur variety, and the contents of xanthophylls in Red Knights were by 60% higher if compared with their content in the King Arthur pepper fruits. The drying process, when applied to the pepper, caused a dramatic decrease (70% to 78%) in the concentration of α-tocopherol, while the β-carotene content decreased at a lower rate (from 12% to 46%). On the other hand, the content of Xanthophylls in the two cultivars (King Arthur and Red Arthur) was higher by 22%. While drying the peppers from the treated plants, there was stated no favourable impact of the Ca2+ ions on the stability of the α-tocopherol contained in their fruits. With regard to β-carotene, its losses were stated only in the Red Knight fruits, and they decreased from 46% to 15%. When the King Arthur pepper fruits were dried, this process caused the increase in the loss of β -carotene from 12% to 14%. The Ca2+ ions favourably influenced the content of xanthophylls in fresh fruits of the two cultivars, and the drying process was conducive to the increase in the content of these components (by 30%) in the King Arthur pepper.