Condemned to Loneliness – Elderly People in Penitentiary Isolation and the Determinants of their Social Re-adaptation

Niniejszy artykuł ma na celu opisanie jednego z wyznaczników społecznej readaptacji więźniów w podeszłym wieku. Istnieje niewiele badań poświęconych wyznacznikom społecznej readaptacji tej grupy wiekowej, a jednym z najbardziej zaniedbanych obszarów jest poczucie osamotnienia postrzegane jako bariera utrudniająca pozytywną readaptację. Starsi ludzie doświadczają podwójnej stygmatyzacji: związanej z wielkim i ze wszystkimi tego psychologicznymi, społecznymi i zdrowotnymi konsekwencjami oraz z faktem, że są byłymi więźniami. Poczucie samotności i osamotnienia skutecznie utrudnia readaptację i reintegrację na wolności. Niestety, opracowania naukowe i teorie dotyczące społecznej resocjalizacji koncentrują się głównie na młodych ludziach. Czasy współczesne, charakteryzujące się indywidualizmem i anonimowością, nie sprzyjają starszym osobom. Zjawisko samotności i jej konsekwencje dla ludzi w tej grupie wiekowej (której liczebność stale wzrasta w społecznościach naszego kręgu kulturowego i cywilizacyjnego) wydają się być istotnym problemem badawczym wymagającym wielopłaszczyznowj analizy.

The purpose of the article is to describe one of the determinants of social re-adaptation of a special category of prisoners, namely elderly people. Since very few studies devoted to the determinants of their social re-adaptation have been published, one of the most neglected areas of research is a sense of loneliness perceived as a barrier obstructing positive re-adaptation. Elderly people experience double stigma: of age and related psychological, social and health constraints and of an ex-deviant – a person leaving a place of isolation. A sense of loneliness and of solitude to a great extent hampers re-adaptation and reintegration in an open environment. Unfortunately, the analyses constituting a part of scientific research as well as theories of social rehabilitation focus mainly on youth. Modern times, along with their characteristic individualism and anonymity are not favourable to old people. The issue of loneliness and its consequences for the lives of people in this age group (whose population in all societies within our cultural and civilization area continuously grows) seems to be a vital research problem requiring multi-dimensional analyses.