Individual Features in the Contemporary Polish Reportage: A Syntactic and Stylistic Study on the Basis of "Zabójca z miasta moreli: reportaże z Turcji" by Witold Szabłowski

The article deals with the language individual features in the contemporary Polish reportage based on the text Zabójca z miasta moreli: reportaże z Turcji by Witold Szabłowski. The author presents both the statistical analysis and the stylistic peculiarities of this reportage which was prized a prestigious Beata Pawlak Award in 2011 and contains important components characteristic for the journalistic style. The author uses the traditional syntactic model of Zenon Klemensiewicz and takes into consideration Stanisław Jodłowski’s research achievements. According to the postulates of Anna Wierzbicka, Maria Rachwałowa, Stanisław Mikołajczak, and Marek Ruszkowski, she selects a sample of 200 utterances which are examples of such narrative constructions that strongly indicate subjectiveness. In her research, firstly, she conducts a detailed analysis of the syntactic and statistical features of Szabłowski's text in comparison with the style of the contemporary Polish reportage. Secondly, she draws attention to stylistic unique features indicating the reporting syntax. As a result, the author notices the following language individual features in Zabójca z miasta moreli: reportaże z Turcji by Witold Szabłowski: 1)  simple utterances and direct and indirect objects in the developed sentences, 2) developed clauses and adverbials, 3) objective hypotaxis, and 4) adverbial hypotaxis.

Artykuł traktuje o językowych indywidualizmach we współczesnym polskim reportażu na podstawie tekstu Zabójca z miasta moreli. Reportaże z Turcji Witolda Szabłowskiego. Autorka prezentuje zarówno statystyczny kształt, jak i stylistyczne osobliwości omawianego reportażu, który został wyróżniony Nagrodą im. Beaty Pawlak w 2011 roku oraz zawiera ważne wyróżniki charakterystyczne dla stylu publicystycznego. Ramy znaczeniowe terminu reportaż określa, posiłkując się definicjami Janusza Sławińskiego, Czesława Niedzielskiego oraz Juliana Maślanki. W swojej pracy używa tradycyjnego modelu składniowego Zenona Klemensiewicza, uwzględniając ważne osiągnięcia naukowe Stanisława Jodłowskiego. Zgodnie z postulatami Anny Wierzbickiej, Marii Rachwałowej, Stanisława Mikołajczaka oraz Marka Ruszkowskiego spośród konstrukcji narracyjnych, które silnie wpływają na podmiotowość stylu, dobiera próbę równą 200 wypowiedzeń. W badaniach w pierwszej kolejności dokonuje szczegółowej analizy syntaktycznego i stylistycznego kształtu tekstu Szabłowskiego w porównaniu do stylu współczesnego polskiego reportażu. Następnie zwraca szczególną uwagę na stylistyczne indywidualizmy wskazujące na wykorzystanie składni sprawozdawczo-raportującej. W rezultacie autorka zauważa, że w reportażu Zabójca z miasta moreli. Reportaże z Turcji Witolda Szabłowskiego 1) przewaga konstrukcji pojedynczych oraz dopełnień w zdaniach rozwiniętych świadczą o dynamizacji akcji, 2) często używane w konstrukcjach rozwiniętych okoliczniki potęgują dokumentarność, 3) zdania hipotaktyczne dopełnieniowe wskazują na raportowanie i przytaczanie, 4) zdania złożone podrzędnie okolicznikowo pełnią stylistyczną funkcję eksplikacyjną.