Dyskursywizacja ciała na przykładzie doświadczenia niskorosłości kobiet z zespołem Turnera

W ponowoczesności ciało człowieka nie jest prywatną domeną jednostki, ale obszarem działania i produktem hegemonicznego dyskursu kulturowego. Wygląd ciała kobiety z zespołem Turnera może znacząco odbiegać od narzuconego ideału, ponieważ głównym jego symptomem jest niskorosłość. W wyniku suplementacji hormonem wzrostu (GH), może ono osiągnąć średni wzrost w danej wspólnocie. W Polsce terapia GH jest dostępna od roku 2000, co oznacza, że kobiety urodzone przed rokiem 1980 jej nie otrzymały, a więc ich wzrost znacząco odbiega od średniego w polskim społeczeństwie. W przeprowadzonym badaniu jakościowym, wypowiedzi kobiet z ZT zebrane w wywiadzie pogłębionym, zostały poddane krytycznej analizie dyskursu, która miała wykazać jak zmienia się pozycja społeczna kobiet wraz ze zmianą wzrostu ciała. Z badania wynika, że ciało kobiet, które nie były leczone hormonem, jest kategoryzowane jako nienormatywne i jest napiętnowane społecznie, natomiast ciało tych, które przeszły terapię wpisuje się w społeczno-kulturowy schemat cielesności, co przekłada się na ich dobrostan psycho-społeczny. Oczekiwania społeczne odzwierciedlone są w postrzeganiu własnego ciała przez kobiety z ZT i ich działaniach dopasowujących do normy społecznej.

In post-modernity, the human body is not a private domain of the individual, but the product of hegemonic cultural discourses. Because of short stature, the appearance of the body of a female with Turner syndrome may differ from the socially imposed ideal. As a result of growth hormone supplementation, it can achieve average height in a given community. In Poland, this therapy has been available since 2000, which means that women born before 1980 did not receive it, so their height significantly differs from the average in Polish society. In this study, testimonials of women with TS collected in semi-structured interviews were subjected to critical discourse analysis. The findings reveal that the body of those females with TS who have not been treated with growth hormone is categorized as non-normative and socially stigmatized, while the body of those who have undergone the therapy fits the socio-cultural schema of corporeality, which translates into psycho-social well-being of these women. Social expectations are reflected in the perception of their own body by women with TS and their adjustments to the social norm.