Historical Linear Tree Arrangements – Background Elements or Tourist Attractions in Themselves?

Zadrzewienia liniowe to nieodłączny element polskiego krajobrazu, licząc od XVI w. po czasy współczesne. Największe zasługi zarówno ekosystemowi, jak i krajobrazowe przypisuje się przede wszystkim przydrożnym drzewom alejowym oraz szpalerowym. Ten rodzaj zadrzewień często ze względu na swoje pokaźne rozmiary, szczególne wartości historyczne czy walory estetyczne jest cenną pamiątką kultury i odgrywa istotną rolę w rozwijaniu i propagowaniu turystyki kulturowo-przyrodniczej. Niestety, mimo wielu niezaprzeczalnych, pozytywnych wpływów na środowisko coraz częściej zadrzewienia te znikają z naszego krajobrazu, zabierając ze sobą bezpowrotnie cząstkę historii o danym miejscu. W artykule przedstawiono stan badań nad zabytkowymi zadrzewieniami liniowymi zlokalizowanymi w gminie Świdnica. Wykonane inwentaryzacje dendrologiczne, a także waloryzacje krajobrazowe oparte na metodzie krzywej wrażeń Wejherta, analizy atrakcji turystycznych bazujących na zasobach kulturowych regionu oraz analizy kompozycyjno-przestrzenne mają za zadanie wykazać, czy zadrzewienia same w sobie mogą być atrakcją turystyczną, czy pozostaną wyłącznie tłem dla okolicznych wydarzeń.