Applicability of different kinds of yeast biomass to lead removal from water

Celem pracy była ocena możliwości wykorzystania biomasy drożdżowej do usuwania ołowiu z roztworów wodnych. Materiał badawczy stanowiły: drożdże piekarskie (BY), odpadowe drożdże browarnicze (WBY) oraz drożdże paszowe (FY), stanowiące łatwo dostępny odpad produkcyjny. Ilość biomasy drożdży (BY, WBY, FY) odpowiadającą 0,1 g suchej substancji zawieszano w 100 cm3 roztworu ołowiu (stężenie 200, 500 lub 1000 mg dm—3) i przeprowadzano biosorpcję przez 20, 40, 60, 90, 120, 240 i 300 minut. Stężenie ołowiu pozostałego w roztworze mierzono metodą adsorpcyjnej spektrometrii atomowej. Wielkość ładunku ołowiu usuniętego przez biomasę drożdży wyliczano na podstawie równania równowagi masowej biosorbenta, a wyniki dopasowywano do izotermy Langmuira. Testowane drożdże usuwały z roztworu ponad 90% ołowiu w ciągu 20 min procesu. Jednakże jedynie zastosowanie BY umożliwiało obniżenie poziomu Pb poniżej 1 mg dm—3 z roztworów o wyjściowym stężeniu 200 i 500 mg Pb dm—3. Wartość qmax oraz współczynnik powinowactwa b, wyznaczone dla drożdży piekarskich po 300 min biosorpcji, wynosify odpowiednio 1250 mg Pb g—1 s.s. i 0,363. Największą wydajność usuwania Pb wykazano stosując drożdże piekarskie (BY), gdy wyjściowe stężenie ołowiu wynosiło 500 mg dm—3. Stężenie równowagowe metalu po 300 min sorpcji wynosiło 0,66 mg dm—3, co odpowiada usunięciu przez biomasę drożdży piekarskich 99,86% ołowiu z roztworu.