Non-euclidean geometry in the modeling of contemporary architectural forms

When seeking inspiration for development of spatial architectural structures, it is important to analyze the interplay of individual structural elements in space. A dynamic development of digital tools supporting the application of non-Euclidean geometry enables architects to develop organic but at the same time structurally sound forms. In the era of generative design and highly advanced software, spatial structures can be modeled in the hyperbolic, elliptic or fractal geometry. This paper focuses on selected non-Euclidean geometric models which are analyzed in generative processes of structural design of structural forms in architecture.

W poszukiwaniu inspiracji w kształtowaniu przestrzennych struktur architektonicznych, istotne jest analizowanie zależności pomiędzy poszczególnymi elementami strukturalnymi w przestrzeni. Dynamiczny rozwój narzędzi cyfrowych w zastosowaniu do geometrii nieeuklidesowej umożliwia architektom kształtowanie organicznych i jednocześnie logicznych konstrukcyjnie form strukturalnych. W dobie generatywnych metod projektowania i wysoko zaawansowanych programów, możliwe jest modelowanie struktur przestrzennych w geometrii hiperbolicznej, eliptycznej, bądź fraktalnej. Podjęta w referacie tematyka dotyczy wybranych nieeuklidesowych modeli geometrycznych, które są analizowane w generatywnych procesach projektowania form strukturalnych w architekturze.