Celem pracy jest przeanalizowanie sposobu, w jaki w polskiej nauce prawa karnego procesowego rozumie się pojęcie „środek odwoławczy”, w tym zwłaszcza ocena trafności założenia, że o możliwości uznania danego środka zaskarżenia za środek odwoławczy decydują jego cechy normatywne. Na podstawie analizy właściwości poszczególnych środków zaskarżenia starano się wykazać, że założenie to można uznać za błędne, w związku z czym zaproponowano zmianę dotychczasowej definicji środka odwoławczego i uznanie, że zwrot ten ma charakter jedynie konwencjonalny (umowny), przez co możliwość uznania konkretnego środka zaskarżenia za środek odwoławczy nie powinna zależeć od jego charakteru czy podobieństwa do innych instrumentów prawnych uznawanych za środki odwoławcze.
Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies
Informacja
SZANOWNI CZYTELNICY!
UPRZEJMIE INFORMUJEMY, ŻE BIBLIOTEKA FUNKCJONUJE W NASTĘPUJĄCYCH GODZINACH:
Wypożyczalnia i Czytelnia Główna: poniedziałek – piątek od 9.00 do 19.00