The sixth renaissance and liturgical Latin in the 21st century

The paper is concerned with the notion of the sixth renaissance in relation to the status of Latin in the current linguistic landscape of the Roman Catholic Church. It argues that what amounts to be a revival of interest in Latin, especially as a liturgical language, though a marginal but at the same time dynamic phenomenon, may be regarded as an ecclesial analogue of the broader sixth renaissance. The factors that facilitate both revivals are presented, in particular the influence of the digital revolution. The discussion points to the symptoms of the renewed interest both in the Classical culture and languages and in liturgical Latin.

Artykuł omawia pojęcie szóstego renesansu rozumianego jako wzrost zainteresowania kulturą antyczną, a w szczególności antyczną greką i łaciną jako językami używanymi w mowie, oraz paralelnego względem niego odrodzenia łaciny liturgicznej w obrzędach rzymskokatolickich. Zwracamy uwagę na czynniki warunkujące oba zjawiska, w szczególności na pozytywny wpływ rewolucji cyfrowej jako narzędzia umożliwiającego potencjalny szósty renesans greki i łaciny oraz powrót do łaciny jako języka obrzędów w rycie rzymskim. Omawiamy też przejawy obu „renesansów”, wskazując między innymi na wpływ zainteresowania łaciną liturgiczną, zwłaszcza wśród młodszego pokolenia katolików, na współczesną angielszczyznę i polszczyznę.