Wilno jako projekt nienostalgiczny. Litewska proza wobec wielokulturowości i palimpsestowości Wilna

Punktem wyjścia dla niniejszego tekstu, staną się rozpoznania Tomasa Venclovy, który pozytywnie wartościuje wileńską wielokulturowość i interpretuje miasto jako palimpsestowy wielogłos różnych nacji. Wobec takiego stanowiska teoretycy i badacze regionu zgłaszali jednak szereg zastrzeżeń. Przedmiotem artykułu jest analiza powieści dwóch prozaików litewskich Ricardasa Gavelisa i Jurgisa Kunčinasa powstałych na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych XX wieku. W swoich pracach obaj autorzy dystansowali się wobec koncepcji wielokulturowości i palimpsestowości Wilna oraz podejmowali próbę przepisania wileńskiej przestrzeni używając nienostalgicznegoklucza.

The article is based on recognitions of Tomas Vencova, who positively evaluates Vilnius as a multicultural city and interprets the Lithuanian capitol using the metaphor of palimpsest. Theorists have reported a number of concerns with these conceptions. The article presents an analysis of novels by Ricardas Gavelis and Jurgis Kunčinas created in the late eighties and early nineties of the twentieth century. In their prose both Lithuanian authors distancedthemself to the concept of multiculturalism and metaphor of the city as a palimpsest and theytried to rewrite its space using non-nostalgic keys.