Slope instability hazard evaluation and landslide sites monitoring in the western Flysch Carpathians (Czech Republic)

W lipcu 1997 roku obfite deszcze spowodowały ruchy zboczowe, zwłaszcza utworów fliszowych, w północno-wschodnich Czechach. Kompleksy mezozoiczne i trzeciorzędowe Zachodnich Karpat fliszowych charakteryzują się wysoczyznami i rzeźbą górską, głównie o charakterze erozyjnym i strukturalno-denudacyjnym. Obecnie jest realizowany projekt badawczy, podsumowujący dotychczasowe obserwacje, mający na celu ocenę wpływu morfologii i mechanizmów uruchamiających zjawiska osuwiskowe na obszarach modelowych. Każde lokalne osuwisko, poza oddziaływaniami przyrodniczymi, było także poddane działalności ludzkiej. Do badań wykorzystano kartografię geomorfologiczną, wiercenia rdzeniowe oraz badania geofizyczne. Wiek osuwisk określono na podstawie datowania metodą 14C oraz badaniami palinologicznymi, paleomagnetycznymi i archeologicznymi. W wyniku przeprowadzonych badań ustalono geometrię, mechanizmy oraz możliwy rozwój różnego typu osunięć zboczy. Rejestrację osuwisk prowadzono elektronicznie, duże tereny osuwiskowe dokładnie badano, a wyniki tych badań nanoszono na mapy w skali 1:10 000. Obszary te zostały sklasyfikowane w zależności od stopnia zagrożenia oraz intensywności występowania osuwisk. Mapy prezentujące warunki stabilności terenu stanowią podstawę do tworzenia map zagrożeń osuwiskami. Ocena stabilności terenu, morfologii, warunków geologicznych i hydrogeologicznych pozwala na wyznaczanie quasi-jednorodnych stref o określonym stopniu zagrożenia osuwiskami. Mapy takie wykorzystują władze administracyjne przy tworzeniu planów regionalnych i miejskich.