Queering the (Camera) Matrix: Male Body Aesthetics in Erwin Olaf's and Ruven Afanador's Photography

In the following paper, the author approaches some of the visual work of two contemporary photographers – Erwin Olaf and Ruven Afanador – in an attempt to see how their work renounces traditional views on masculinity. The photographs chosen for this analysis appear to be a peculiar play with social conventions and expectations related to gender and sexuality. In their work, both Erwin Olaf and Ruven Afanador seem to disrupt and reject the economy of heterosexual desire in favour of a much freer – and unconstrained by propriety – expression of corporeality and sensuality. As a result of such a spectacle of re-creation, the body is redefined not only as a means of expressing performativity (or, the surface onto which it is inscribed), but above all as a medium of becoming which functions as a reservoir of ever-changing meanings.

Celem niniejszego artykułu jest spojrzenie na wizualną twórczość dwóch współczesnych fotografów – Erwina Olafa i Ruvena Afanadora – z perspektywy studiów queerowych. Z tej perspektywy badawczej twórczość zarówno Erwina Olafa, jak i Ruvena Afanadora jawi się jako swoista gra z konwencjami oraz oczekiwaniami społecznymi związanymi z płcią oraz seksualnością. Szczególne miejsce w tych rekonfiguracjach zajmuje ciało męskie, za pomocą którego Olaf i Afanador zdają się zaburzać ekonomię heteroseksualnego pożądania na rzecz nieskrępowanej kulturowymi ograniczeniami ekspresji cielesności. W konsekwencji takiego spektaklu tworzenia ciało zostaje przewartościowane nie tylko jako środek wyrażania performatywności, ale przede wszystkim jako medium stawania się (becoming) – rezerwuar bezustannie zmieniających się znaczeń.