Claudio Magris: dialektyka harmonii i rozpadu

Artykuł jest poświęcony twórczości eseistycznej Claudio Magrisa, wybitnego włoskiego eseisty i badacza kultur z obszaru Europy Środkowej oraz Bałkanów. Podstawa rozważań są znane prace Magrisa, zwłaszcza „Mikrokosmosy”, „Dunaj”, „Podróż bez końca”. Autor artykułu wydobywa ważne wątki twórczości Magrisa: wątek nostalgii i melancholii, harmonii i rozpadu. Dokonuje analizy myśli Magrisa, odnosząc wskazane wątki do świata, w którym autor „Dunaju” zakorzenia, najważniejsze według niego, wartości Europy Środkowej. Jest to świat nieistniejącej austro-węgierskiej monarchii sprzed roku 1918, pokazany w kontekście współczesnego rozpadu humanizmu, norm moralnych i totalnego relatywizmu.

The article is dedicated to the essayistic work of Claudio Magris, a great Italian essayist and researcher of culture in Eastern Europe and the Balkans. Magris’ well-known works such as “Microspaces”, “The Danube” and “Endless travels” constitute the foundation for the discussion. The author of the article extracts important plots in Magris’ works such as nostalgia and melancholy, harmony and disintegration. He carries out an analysis of Magris’ writings bymeans of referring the above mentioned plots to the world in which the author of “The Danube” sees the roots of the most important in his opinion values of Central Europe. It is a world of the non-existent Austro-Hungarian monarchy from before 1918 shown in the context of the fall of humanism, moral norms and absolute relativism.