Political Regime Type and Regional Cooperation – a Case Study of Arab States

The purpose of the article is to show how the type of political system (authoritarian regime) influences the shape of regionalism in the Middle East and to what extent this political system determines the features of cooperation between Arab states. To this end, a hypothesis was put forward according to which the authoritarian political system is a key obstacle to the successful integration and unification of the Middle East. Middle Eastern regionalism serves to protect and legitimize the political power of authoritarian leaders, whereas in Europe it guides to peace, stabilization and development. Authoritarian regionalism tends to reduce democratic ambitions and maintain the authoritarian status quo. In order to verify the hypothesis, the following research questions were posed. First, how is the type of political system related to successful integration? Second, can autocracies work effectively together? To verify the hypothesis and answer the research questions, the author referred to the theories of realism, constructivism, neo-functionalism and the typology of political systems to show that there is no single theory that could fully explain the processes in international relations. The conclusion of this article is that regional organizations created by authoritarian states are only symbolic and instrumental in nature and are oriented towards internal policy (the survival of the regime) rather than regional cooperation.

Celem artykułu jest ukazanie, w jaki sposób typ systemu politycznego (reżim autorytarny) wpływa na kształt regionalizmu na Bliskim Wschodzie oraz w jakim stopniu ten system polityczny determinuje cechy współpracy między państwami arabskimi. Dla osiągnięcia tego celu postawiono hipotezę, zgodnie z którą autorytarny typ systemu politycznego stanowi kluczową przeszkodę w udanej integracji i zjednoczeniu Bliskiego Wschodu. Regionalizm bliskowschodni służy ochronie i legitymizacji władzy politycznej przywódców autorytarnych, podczas gdy regionalizm w Europie dąży do pokoju, stabilizacji i rozwoju. Regionalizm autorytarny dąży do zmniejszenia ambicji demokratycznych i utrzymania autorytarnego status quo. W celu weryfikacji hipotezy postawiono następujące pytania badawcze. Po pierwsze, w jaki sposób typ systemu politycznego jest związany z udaną integracją? Po drugie, czy autokracje mogą ze sobą skutecznie współpracować? Aby zweryfikować hipotezę i odpowiedzieć na pytania badawcze, autor odniósł się do teorii realizmu, konstruktywizmu, neofunkcjonalizmu i typologii systemów politycznych, pokazując jednocześnie, że nie ma jednej teorii, która mogłaby w pełni wyjaśnić procesy w stosunkach międzynarodowych. Konkluzja tego artykułu jest taka, że organizacje regionalne utworzone przez państwa autorytarne mają charakter wyłącznie symboliczny i instrumentalny i są zorientowane raczej na politykę wewnętrzną (przetrwanie reżimu) niż na współpracę regionalną.