Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Tytuł pozycji:

„Ich habe […] keine Sonate schreiben wollen, sondern einen Roman“ – zu autoreferenziellen Aspekten von Thomas Manns Doktor Faustus

Tytuł:
„Ich habe […] keine Sonate schreiben wollen, sondern einen Roman“ – zu autoreferenziellen Aspekten von Thomas Manns Doktor Faustus
„I wanted […] to write a novel, not a sonata“ – on autoreferential aspects of Thomas Mann‘s Doktor Faustus
Autorzy:
Kotin, Andrey
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1178859.pdf
Data publikacji:
2013-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Źródło:
Studia Germanica Posnaniensia; 2013, 34; 27-39
0137-2467
Język:
niemiecki
Prawa:
Wszystkie prawa zastrzeżone. Swoboda użytkownika ograniczona do ustawowego zakresu dozwolonego użytku
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
  Przejdź do źródła  Link otwiera się w nowym oknie
In the centre of the analysis stands the autoreferential dimension of Thomas Mann’s Doktor Faustus and its relation to the novel’s socio-philosophical message, which, although not free from ironical overtones, tends to be a didactic plea for humanism. However, the main emphasis of the investigation is not the humanist idea itself but, above all, the narrative methods used to infuse this idea with new means of expression. Therefore, the music-motif in the novel is interpreted as a metaphor of an intertextual literary motif. From a metaliterary perspective, the main question in Mann’s partly consistent, yet partly paradoxical art- and soul-study is the following: how can (and should) the Faust-legend be reshaped and interpreted to match the demands of the modern age? The attempt to discuss the ‚national myth‘ in such a new way is made by three authorities: two fictional and one real. The protagonist, Adrian Leverkühn, the first-person narrator, Serenus Zeitblom, and, finally, the author himself, Thomas Mann, each in turn, whether wilfully or unconsciously, offers their own art-concept. To a great extent, the general semantic picture of the story told in Faustus is determined by various distinctions between the intratextual ideological confrontation ‚Leverkühn vs. Zeitblom‘ and the extratextual outside-perspective of the author, who stays paramount to the novel-figures. My article attends to the narratological as well as the philosophical decoding of this overall-picture.

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies