Psychospołeczne korelaty agresywnej strategii radzenia sobie dorastających w sytuacji konfliktu społecznego

Celem badań było poznanie zależności pomiędzy oceną poznawczą sytuacji konfliktu, emocjonalnym odzwierciedleniem znaczenia tej sytuacji i postawami wychowawczymi rodziców a występowaniem agresywnej strategii radzenia sobie młodzieży w sytuacji konfliktu społecznego. W badaniach posłużono się Kwestionariuszem Oceny Stresu (KOS) D. Włodarczyk, K. Wrześniewskiego, Trójczynnikowym Inwentarzem Stanów i Cech Osobowości (TISCO) C. Spielbergera, K. Wrześniewskiego, Skalą Postaw Rodzicielskich (SPR) M. Plopy oraz autorskim kwestionariuszem do badania strategii radzenia sobie młodzieży w sytuacji konfliktu społecznego (KSMK). Badania empiryczne przeprowadzono w szkołach gimnazjalnych we Wrocławiu i okolicznych miejscowościach. Objęły one 893 adolescentów (468 dziewczynek i 425 chłopców) w wieku 13-15 lat. Analiza wyników badań ujawniła, że ocena sytuacji konfliktu jako zagrożenie nasila strategię agresji radzenia sobie młodzieży w sytuacji konfliktu społecznego. Uczestnictwo adolescentów w sytuacji zagrożenia realizacji własnych dążeń wzmaga emocje negatywne. Agresja stanowi formę radzenia sobie z gniewem odczuwanym w sytuacji konfliktu społecznego. Rezultaty badań wskazują, że agresywny sposób reagowania młodzieży na napięcie emocjonalne, powstający w sytuacji konfliktu społecznego, kształtują niewłaściwe postawy wychowawcze.